pierwsze kroki w szkole

Jak pokonać nieśmiałość – magiczny poradnik praktyczny

Październik 29, 2018

Jak pokonać nieśmiałość – poradnik krok po kroku Czy z nieśmiałością można żyć? Oczywiście, jednak jest to trochę uciążliwe. Kto wśród dzieci w szkole jest kierownikiem grupy? Oczywiście ten co ma największą śmiałość. Wśród nastolatków najmniej problemu ze znalezieniem sobie chłopaka czy dziewczyny ma osoba, która nie boi się podejść i zagadać (czyli nie jest nieśmiała). Działa to trochę jak sukces Lewandowskiego. W sezonie zostaje królem strzelców mimo, że ilościowo jest też królem bramek nietrafionych. Jak pokonać nieśmiałość skutecznie i szybko? Dlaczego temat nieśmiałości jest tak ważny? To czy jesteśmy nieśmiali lub nie, wpłynie na nasze sukcesy w przyszłości począwszy od przedszkola. Jeśli wiec odczuwasz duży dyskomfort podczas przemawiania na forum grupy, lub zainicjowania czegoś, wiedz że wiem doskonale co czujesz. Długo szukałem odpowiedzi na pytanie jak pokonać nieśmiałość i …. nie znalazłem. Kto dał mi legitymację do mówienia o nieśmiałości? Kiedy chodziłem do podstawówki, byłem bardzo nieśmiały. Wstydziłem się nawet rozmawiać z kolegami, balem się podejść i zapytać czy mogę pograć z kimś w piłkę w obawie przed wyśmianiem, na dyskotekach szkolnych ciągle podpierałem ściany. Nieśmiałość mnie paraliżowała a ja nie potrafiłem jej pokonać. Bywało, że inni koledzy mną poniewierali na przerwach. Jednak nieśmiałość to nie etykietka na całe życie i można się jej pozbyć. Można też pomóc to zrobić naszym dzieciom. Punkt pierwszy: Zdefiniowanie problemu Aby dowiedzieć się jak pokonać nieśmiałość trzeba najpierw odpowiedzieć sobie dlaczego czujemy dyskomfort. Nie pokonamy wroga nie znając go. Najczęściej jest to lęk przed odrzuceniem, wyśmianiem, poczuciem winy lub wstydu. Skąd się to bierze? Powodów zapewne jest bardzo wiele, jednak z obserwacji wspartej wiedzą z literatury mogę wymienić 3 moim zdaniem najpopularniejsze: fakt, że dziecko było jedynakiem i nie miało rówieśników z którymi mogłoby dorastać. Z tym właśnie problemem musiałem zmierzyć się ja sam jako rodzic. Mieszkam w małej miejscowości. Gdy urodził się mój syn, nie mięliśmy w okolicy nikogo z jego rocznika, z kim mógłby się bawić i dorastać. W efekcie wyrastał wśród dorosłych i …zaczął bać się innych dzieci. Prawdziwy problem pojawił się gdy przyszła pora na przedszkole. Aby pokonać nieśmiałość, przeszliśmy długą drogę Pierwsze co zrobiłem, to spróbowałem sobie wyobrazić co on myśli i czuje. Dopiero potem mogliśmy coś zadziałać aby poprawić ten stan. Zaczęliśmy chodzić więc na place zabaw lub w te miejsca gdzie było dużo dzieci. Gdy szliśmy razem do przedszkola, byłem zawsze z nim. Uprosiłem nauczycieli aby pozwalali mi przez miesiąc spędzać tam z nim czas. (Strasznie mi szkoda tych dzieci których mamy zostawiają na siłę w przedszkolu i które godzinami plączą z tęsknoty nie wiedząc co się dzieje). Syn oczywiście zaraz chciał wracać do domu. Ja jednak sam zacząłem się bawić samochodami. Poprosiłem go żeby pomógł mi tylko zaparkować ciężarówki do garażu. Jak już zaparkowaliśmy to może jeszcze zbudujemy razem większy garaż, bo ten arsenał który mamy, już się nie mieści. I tu UWAGA: niektóre dzieci zaczęły nam się przyglądać. Zachęcałem je aby dołączyły się do nas jednak przez cały czas bacznie obserwowałem syna. Gdy przełamaliśmy obecność innych, przyszedł czas na eliminację lęku przed dotykiem. I tak krok po kroczku zmienialiśmy podejście aż się udało. Dziś nikt by nie pomyślał nawet, że mój syn był nieśmiały. zbyt wiele wymagamy jako rodzice Wspaniałym przykładem jest fragment z książki. „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” Dale’a Carnegie. Jeśli dotrwasz do końca, jesteś ze stali: „Posłuchaj synu, mówię do ciebie kiedy spisz z małą łapką skurczoną pod policzkiem i z tymi lokami przyklejonymi do wilgotnego czoła. Przyszedłem do tego pokoju z własnej woli. Kilka minut temu kiedy czytałem w bibliotece gazetę przetoczyła się przeze mnie dusząca fala wyrzutów sumienia. W poczuciu winy stoję przy twym łóżku. Oto co myślałem synu. Byłem dla ciebie ciężarem. Zrugałem cię kiedy szykowałeś się do szkoły, ponieważ ledwie przetarłeś twarz ręcznikiem. Kazałem ci prosić o pozwolenie byś nie musiał czyścić butów i krzyknąłem ze złością gdy upuściłeś coś na podłogę. Przy śniadaniu tez wytknąłem ci błąd-rozlałeś coś, pospiesznie przełykałeś jedzenie, zbyt grubo posmarowałeś chleb masłem. A potem, kiedy zacząłeś się bawić, a ja szykowałem się do wyjścia, odwróciłeś się i krzyknąłeś „do widzenia tato”. Spojrzałem na ciebie spod oka i w odpowiedzi powiedziałem jedynie ”nie garb się”. Wszystko zaczęło się od nowa późnym popołudniem. Zobaczyłem cię już na drodze. Na klęczkach grałeś w kulki. Miałeś dziurawe skarpety. Upokorzyłem cię przy twoich kolegach karząc ci maszerować przed sobą do domu. Skarpetki były drogie i gdybyś sam je musiał kupić, bardziej byś o nie dbał-tak pomyślałem. Czy pamiętasz, jak później kiedy czytałem w bibliotece, wszedłeś nieśmiało z wyrazem bólu w oczach. Kiedy spojrzałem z nad gazety stałeś w drzwiach wąchając się czy wejść. „Czego znów chcesz?”-warknąłem. Nie odpowiedziałeś tylko przebiegłeś przez pokój jak burza i zarzuciłeś mi ręce na szyję. Pocałowałeś mnie a twoje małe raczki zacisnęły się z uczuciem które Bóg zaszczepił w twoim sercu i którego nie zabije nawet moje zaniedbanie. A potem… już cię nie było… Twoje nóżki tupały na schodach. Tak synu-wkrótce potem gazeta wysunęła mi się z rąk i chwycił mnie okropny chorobliwy strach. Cóż za nałóg mną owładnął-nałóg wynajdowania błędów i dawania reprymendy…tak jakbym zapomniał że jesteś tylko chłopcem. Ale nie dlatego, że cię nie kocham, tylko dlatego, że zbyt wiele od ciebie wymagałem. Oceniałem cię na miarę moich własnych lat, a tyle było w twoim zachowaniu prawdy dobra i delikatności (…)” Jeśli chcesz, możesz go posłuchać nawet teraz. Cała książka jest dostępna na YouTube pod linkiem: Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi – Dale Carnegie – audiobook Ten fragment zaczyna się od 31:20 minuty-) Przy okazji, jeśli nie widziałaś/łeś jeszcze ostatniego artykułu Jak być lubianym, zachęcam gorąco. środowisko w jakim wychowuje się nasze dziecko Nie tak dawno czytałem historię pewnego chłopca. Jego mama mówiła, ze syn nie sprawia żadnych problemów. Wie, że gdy dorośli rozmawiają, on nie ma prawa zabierać głosu. Większość czasu spędza w swoim pokoju bawiąc się swoimi zabawkami. Opuścić go może za pozwoleniem dorosłych. Czy tylko ja uważam że coś tu jest nie tak? No dobra, zaczynamy! Punkt pierwszy-przeprogramowanie Nasz umysł działa tak, aby bronić nas abyśmy sobie sami krzywdy nie zrobili. Dlatego tworzy nam w głowach czarne scenariusze. Gdy chcemy podejść i zaprosić kogoś do kina, pojawia się lęk przed wyśmianiem. Jednak w 95% przypadków są to scenariusze, które nigdy się nie zrealizują. Dlatego tutaj nie proszę cię abyś coś zrobił(a) tylko aby przestać coś robić. Jeśli pojawia się dyskomfort, zacznij myśleć nie o czarnym scenariuszu tylko o sukcesie jaki możesz osiągnąć dzięki temu, że podejmiesz akcję. Pozytywne myśli trzeba wzmacniać. Ja się nimi karmię każdego dnia. To pierwszy krok ku temu jak pokonać nieśmiałość. Jeśli nasze dziecko jest nieśmiałe, przede wszystkim pokażmy mu, że w nie wierzymy. Często podstawą nieśmiałości jest stwierdzenie ‘nie potrafię’ co nie zawsze jest prawdą. Dlatego tak ważne jest kształtowanie już od małego wiary we własne siły. Później będzie to po stokroć procentować. Punkt drugi: bądź pozytywny na swój temat Ważne jest, aby o sobie samym myśleć pozytywnie. Jeśli ciągle sobie potarzamy „Nie dam rady’, ‘Jestem do niczego’ ‘ Beznadzieja’ Nasz umysł przyjmuje, że faktycznie tak jest i…uwaga…przystępuje do realizacji tych stwierdzeń. Dlatego myśląc tak sami kopiemy sobie dołek. Jeśli chcemy pokonać nieśmiałość, koniecznie musimy to zmienić. Dlatego już dziś zacznij robić dwie rzeczy: -codziennie rano ładuj się pozytywnymi treściami mówiąc sobie za co siebie lubisz. Powtarzaj to swoim dzieciom zapewniając je o swojej miłości do nich. -załóż swój dziennik sukcesów i wpisuj do niego codziennie przynajmniej 3 z nich. Nie muszą to być wielkie sukcesy. Jeśli ciężko ci było wstać rano ale się przemogłaś niewątpliwie taka notatka powinna się na koniec dnia w twoim dzienniku znaleźć. Chodzi o to, aby pokazać samemu sobie że jednak wiele rzeczy nam się udaje-). Razem z dzieckiem możesz tez pogratulować mu pewnych sukcesów które spotkały go w ciągu dnia. Są to drobiazgi ale dzięki temu sprawisz że zacznie je zauważać. To właśnie nasze małe sukcesy odpowiedzą nam jak pokonać nieśmiałość. Osiągaj wiele małymi kroczkami i krocz wytrwale! Być może nie wiesz, że kocham muzykę. Lubię posłuchać dobrego bluesa, nieobce mi są przeboje disco polo, a nawet melodyjny jazz znajdzie u mnie swoje minut. W swoim życiu miałem przyjemność również grać na różnych instrumentach w 3 zespołach muzycznych. Dlaczego ci to mówię? Ponieważ gdy pojawiły się pierwsze programy typu IDOL, wielu zawodowych muzyków zaczęło narzekać, że oni musieli budować swoją renomę i widownię przez lata a dzięki takiemu IDOLOWI można to zrobić w ciągu paru miesięcy a nawet tygodni. Zgadza się. Tyle, że tak szybko jak można osiągnąć dzięki telewizji sukces, tak szybko można również stracić wszystko. Dlatego zachęcam bardzo gorąco do budowania sukcesów małymi kroczkami ale codziennie…dzień po dniu…. Nasza nieśmiałość był budowana przez wiele lat i aby ją pokonać nie wystarczy dzień lub dwa. To musi być proces. Znajdź coś w czym jesteś naprawdę dobry Świadomość takiej umiejętności daje potężną broń walce przed porównywaniem się do innych. Kiedy czyjeś osiągnięcia zaczynają cię dołować, wracaj do myśli o tym w czym ty jesteś lepszy. Dzięki temu przestaniesz zaniżać swoją samoocenę a twoje sukcesy staną się siłą napędową by pokonać nieśmiałość. Przestań się przejmować opinią innych „Mariusz, łatwiej powiedzieć niż zrobić” Wiem wiem, jednak właśnie myśl o tym co inni o nas pomyślą jest często blokadą przed zrobieniem czegoś. Dlatego warto wytworzyć sobie ‘grubą skórę’ która ochroni nas przez nadmiernym przejmowaniem się. Pamiętam jak raz na pewnym spotkaniu miałem pecha i rozlała mi się cała szklanka soku pomarańczowego na stół. Nawet nie wiesz jak bardzo chciałem zapaść się wtedy pod ziemię. Jednak jak myślisz co się stało? Nic. Reszta grupy pomogła mi pościerać i wróciliśmy do dalszej rozmowy o niczym-). Ludzie nie pamiętają naszych wpadek. Dlatego zrozumiałem, że cokolwiek mi się przydarza niezbyt przyjemnego, powinienem obrócić to w żart. Jest to dla mnie najlepsza metoda radzenia sobie z nieprzyjemnymi sytuacjami. W końcu wszyscy jesteśmy ludźmi i każdy z nas od czasu do czasu ma takie wpadki. Dlatego wiedz, że nie jesteś sam/sama. Mnie przez długi czas przeszkadzało to, że nieco seplenię. Możesz to nawet sprawdzić słuchając jednego z moich nagrań na YouTube-choćby nawet tego na stronie głównej. Jednak z czasem zauważyłem, że kompletnie nikomu to nie przeszkadza. Mało tego, większość nawet nie zwraca na to uwagi i wszelkie moje wyobrażenia żyją tylko w mojej głowie. Nieśmiałość sprawia, że wydaje nam się, iż to co ją powoduje mamy tylko my. A przecież jest masa ludzi, którzy też mają swoje przywary, niedoskonałości i kompleksy. Dlatego uświadommy sobie że nie jesteśmy sami a wtedy szybciej uporamy się z tym by pokonać nasza nieśmiałość. Nie porównuj się do innych W świecie wyścigu szczurów ten problem staje się choroba cywilizacyjną. Coraz częściej zapominamy że jedni są lepsi w jednych rzeczach a gorsi w drugich. Porównując się do kogoś w jakiejś konkretnej dziedzinie, zapominamy, że na pewno jest coś w czym jesteśmy lepsi od tej osoby. Nawet miss świata nie może czuć się bezpiecznie bowiem z pewnością znajdzie się na świecie dziewczyna ładniejsza, inteligentniejsza itd. Jest jednak jeden wyjątek od tej zasady. Możemy się porównywać tylko do samych siebie. Podam przykład ze sztuk walki. Jeśli mamy osobę która trenuje już jakiś czas i robi 100 pompek, nie ma co się z nią porównywać jeśli my robimy 10. Dlaczego? Ponieważ po upływie roku ona najprawdopodobniej będzie robić ich 110 a my 50. Różnica jest taka, że ona poprawiła się o 10 % a my o 500%. Jest to jednak coś czego często nie dostrzegamy. Ta ‘porównywarka’ jest chyba jedna z najważniejszych odpowiedzi jak pokonać nieśmiałość. To ona sprawia, że innych wywyższamy , a siebie pomniejszamy. Czy jednak nie powinno być czasem odwrotnie?-) A ty jaki sport uprawiasz? Sport jest czymś co wzmacnia nasze ego. Uprawiając cokolwiek (poza grą w szachy) dotleniamy nasz organizm i utrzymujemy jego stan w nienagannej formie. To bardzo mocno przekłada się na wzrost naszego optymizmu co z kolei automatycznie prostuje naszą postawę ciała a ona wzmacnia naszą pewność siebie. Jak widzisz, czasem wprowadzając jedną zmianę wpływamy na szereg innych. Zaczynamy te nierówną walkę! Nieśmiałość vs my Zanim zaczniemy jednak walczyć z nieśmiałością, musimy zrozumieć jedną kwestie. Początek nie będzie ani przyjemny ani łatwy. Wynika to z faktu ze musimy zrzucić skórę w której byliśmy do tej pory i przybrać nową – taką, która pozwoli nam wyjść poza naszą strefę komfortu i zacząć czuć się troszkę niekomfortowo. I o to właśnie chodzi. Czy będąc nieśmiałym można być dobrym rozmówcą? Coś ci opowiem. Do wielu rozmów można się przygotować. Mam koleżankę która kocha Peru (Ameryka Południowa) i lata tam prawie co roku. Spotkaliśmy się ponownie w zasadzie po latach i na pierwszym spotkaniu przegadaliśmy coś ze 2 godziny z czego ja…zadawałem wyłącznie same pytania za każdym razem ciągnąc temat dalej i okazując swoje zainteresowanie. Od kiedy odkryłem te metodę, bardzo komfortowo się z nią czuje-) Za drugim razem już się nieco przygotowałem. Obejrzałem kilka filmików o Peru, przeczytałem parę artykułów i byłem w stanie dotrzymać koleżance kroku w rozmowie. Jeśli więc ktoś zacznie rozmowę opowiadając o czymś czego ostatnio dokonał lub czym się pasjonuje, możesz się uśmiechnąć bo jesteś na wygranej pozycji. Oczywiście sztuka zadawania pytań tez musi być nieco wyćwiczona, ale wierz mi-nie jest ona taka trudna. A czy ty tańczysz? Wiele nieśmiałych osób w ogóle nie tańczy (patrz mój przykład z dzieciństwa) a tymczasem parkiet jest świetną okazją do nawiązania kontaktów. Gorzej jeśli nie umiesz lub uważasz że nie umiesz tańczyć .W dzisiejszych czasach jednak szkół tańca jest od groma. Ja sam chodziłem do kilku przez 3 lata. Jest jeszcze jeden plus: taniec wymaga wysiłku. Z powodzeniem więc możemy podciągnąć go pod grupę ‘sport’ o której była mowa wcześniej-). Aaa, i jeśli boisz się że źle wypadasz na parkiecie, przeglądnij się przez chwile parom. Niektórzy kompletnie nie potrafią tańczyć. Nie mają poczucia rytmu a mimo to nie przeszkadza im to świetnie się bawić. Mało tego, nie przeszkadza to tez drugiej stronie skoro wciąż chce z nim/nią tańczyć-). W ramach newslettera rozsyłam inne historie które dla mnie stały się iskrą zapalną do zmian. Jeśli masz ochotę o nich poczytać, zapraszam serdecznie-) Będzie super jeśli skrobniesz jakiś drobny komentarz pod tym postem. Dzięki temu będę wiedział że warto pisać bo ktoś to czyta-)

Jak być lubianym – 9 punktów na liście

Październik 23, 2018

Tags: komunikacja pierwsze kroki w szkole View: 664

Jak być lubianym – krótki poradnik praktyczny Są tacy, którzy intuicyjnie wiedzą jak być lubianym. Ma to wiele korzyści. W szkole nam nie dokuczają, w pracy znacznie łatwiej jest coś załatwić a w rodzinie jest po prostu szczęśliwie. Jeśli urodziłaś/łeś się z tym naturalnym darem, masz szczęście. Jeśli jednak go nie posiadasz lub widzisz że Twoje dziecko bez względu na wiek ma z tym problem, nic straconego. Razem znajdziemy odpowiedź na to jak być fajnym w szkole, jak być lubianym w pracy lub przez dziewczyny kub chłopaków (czyli płeć przeciwną). Można to bowiem wyćwiczyć stosując kilka prostych zasad. Nadstaw uszy… ..i słuchaj… Szokiem, jakiego doznałem po przeczytaniu pewnej książki był fakt, że wcale nie trzeba być ‘duszą towarzystwa’ aby stać się świetnym rozmówcą. Rzecz w tym, że każdy lubi opowiadać o sobie. Nie wierzysz? Przyglądnij się kilku spotkaniom miedzy dwojga ludźmi. Ci, którzy są postrzegani jako fajni i lubiani, potrafią naprawdę dobrze słuchać. Przyglądnijmy się jednak klasycznej rozmowie między dwojga ludźmi. Zazwyczaj rozmowa schodzi na „co JA takiego ostatnio zrobiłem lub gdzie JA ostatnio byłem” a ta droga rzadko prowadzi do odpowiedzi jak być lubianym Jest jednak jeden prosty element który możesz dodać, aby urosnąć w oczach swojego rozmówcy. Wystarczy, że zaczniesz zadawać pytania: „ Naprawdę? I co wtedy zrobiłeś? Albo „Jak ci się podobało? Opowiedz mi o tym” albo „Świetnie. Jak do tego doszedłeś/Jak na to wpadłeś?” Pytania mają wielką moc również dlatego, że pozwalają ci dyskretnie przejąć inicjatywę. To dzięki nim masz kontrolę nad rozmową i szybko staniesz się lubianą lub lubianym w szkole, w pracy czy na imprezie. Mam pewną koleżankę która kocha Peru (Ameryka Południowa). Lata tam średnio co 2 lata. Ponieważ nie widzieliśmy się dłuższy czas, wybraliśmy się razem na obiad. Przegadaliśmy o samym Peru jakieś 2 godziny, a musisz wiedzieć że ja wtedy nie miałem kompletnie zielonego pojęcia o tym kraju. Jak mi się to udało-dowiesz się z następnego artykułu-) Wnoś radość swoim uśmiechem Uśmiech to czysta magia. Kiedy przebywamy wśród ludzi uśmiechniętych, mimowolnie sami zaczynamy się uśmiechać. Stań się tą osobą która wręcz nim zaraża. Wielu o tym zapomina a potem się dziwią że w towarzystwie nie są lubiani. W Polsce jest problem, ponieważ znakomita większość ludzi na ulicach ma ponure miny. My tego być może nie widzimy, natomiast miałem przyjemność poruszyć ten temat z Omarem-moim nauczycielem hiszpańskiego który pochodzi z Argentyny. On przez cały czas się uśmiecha, dzięki czemu jest chyba najbardziej lubianą osobą w szkole językowej, w której pracuje. Omar jednak przez długi czas nie mógł się przyzwyczaić do tego, że tu w Polsce niemal nikt się nie uśmiecha. To jest też szansa dla nas. Uśmiech jest dziś towarem deficytowym dlatego obdarowuj nim wszystkich i każdego z osobna w obfitości. Zobaczysz jak wiele się zmieni-) Spraw by twój rozmówca poczuł się ważny To kolejny punkt na drodze jak stać się lubianym. Zapytaj rozmówcę jak poszedł mu ostatni projekt; czy naprawił już samochód. Jeśli tak, doceń jego pracę. Osoba lubiana to ta, która sprawia że ktoś inny czuje się ważny i doceniony. Proste zdanie typu “Jestem pod wrażeniem tego co zrobiłeś” da ci kilka cennych punktów u rozmówcy. Świetnym ćwiczeniem jest na początku rozmowy znalezienie jednego lub 2 dobrych stron/pozytywów w rozmówcy. Dzięki temu przestaniemy skupiać się na tym co złe. Może trudno w to uwierzyć ale dzięki temu sami polubimy siebie a to jest wyczuwalne przez innych. To ważna sprawa bo aby zacząć myśleć pozytywnie czasami wystarczy po prostu przestać myśleć negatywnie-). Niby nic błyskotliwego a jednak wiele zmienia. Szukaj tego co was łączy Uważam, że absolutnym mistrzem w tej sztuce był Papież Jan Paweł II. Nie wnikając w szczegóły, niemal każda jego mowa skupiała się na tym co łączy różne wyznania a nie dzieli – znakomita lekcja dla nas wszystkich. Dzięki tylko tej zasadzie nasza dyplomacja potrafi nabrać naprawdę wysokich lotów. „Pijasz herbatę miętową? Też ją bardzo lubię. Lubisz mocną czy raczej słabą?” Ta technika pozwala ci również znajdować nowe tematy podczas rozmowy. Wiedząc o niej poczujesz też pewien spokój i przestaniesz się martwić o to, co zrobić gdy nagle nastąpi niezręczna cisza. Nie wytykaj błędów Czy też zauważyłaś/łeś że gdy coś nam się udaje, wszyscy klepią nas po ramieniu mówiąc „zuch człowiek’. Jednak gdy cokolwiek pójdzie chwilowo nie tak, większość zaczyna się odwracać do nas plecami i pouczać. Ty rób odwrotnie-). To wiąże się też z zasadą ‘Nie udzielaj konsultacji bez zezwolenia’-). Przez sam fakt, że przestaniesz wytykać błędy staniesz się fajniejszy w oczach innych i bardziej lubiany. Kontakt wzrokowy Jest to punkt z którym ja sam kiedyś miałem spore problemy. Kontakt wzrokowy mówi o nas bardzo wiele. Pokazuje nasze zainteresowanie (lub jego brak) oraz określa poziom naszej pewności siebie lub szacunek okazywany drugiej osobie. Kontakt wzrokowy bardzo pomaga stać się lubianym. W zasadzie bez niego komunikacja jest bardzo uboga. Jakie to smutne, gdy dwoje młodych ludzi idzie chodnikiem i niby rozmawiają ale każde z nich skupia wzrok na komórce… Nie wchodź w słowo. Daj skończyć rozmówcy. -„I wtedy poszliśmy tam gdzie…” -„wszystko się zaczęło?”-dodaję w pospiechu.. No właśnie… chyba nikt nie lubi gdy przerywa mu się w pół słowa. Sprawdź koniecznie, czy ty nie masz tej przypadłości. Nigdy nie zapomnę czlowieka który kiedyś tłumaczył mi zasadę funkcjonowania funduszy inwestycyjnych. W pewnym momencie zacząłem mu coś opowiadać i zauważyłem na jego twarzy zadumę. Gdy skończyłem, trwał tak jeszcze przez 2-3 sekundy, po czym odpowiedział mi ustosunkowując się do wszystkiego tego o czym ja wcześniej wspomniałem. Do tej pory pamiętam tę twarz. Nikt nigdy mnie tak uważnie nie wysłuchał do końca. Nie-przerywaniem możemy nie tylko dowiedzieć się wielu nowych rzeczy, ale też okazać drugiej stronie szacunek, a to może zaprocentować w najmniej oczekiwanym momencie. Jeśli więc masz tę jakże popularną przywarę, zobacz na końcu artykułu co z tym można zrobić-). Przyzwyczaj się do ciszy Podczas rozmowy wielu boi się co będzie gdy chwilowo tematy się wyczerpią. Sam strach przed ciszą często powoduje, że czujemy dyskomfort. Tymczasem nie ma niczego złego w ciszy. Ba, jest ona bardzo potrzebna aby zebrać myśli lub nawet upewnić się że nasz rozmówca skończył zdanie. Dlatego nie ma co się jej bać. W pewnej książce jej autor zwrócił uwagę na fakt, którego wcześniej nie zauważałem. Jeśli podczas konwersacji następuje chwilowa cisza, to znaczy że nie ty a WY nie macie chwilowo nic do powiedzenia. Cisza jest zawsze wynikiem działania obu stron. Nie narzekaj Gdy budzisz się rano, co sobie mówisz lub myślisz?: „To będzie wspaniały dzień. Pora działać z pełną mocą!” czy może “Nie no, znów trzeba wstać. A za oknem, jak na złość, pada…”. Gdy byłem na studiach, podkochiwałem się w pewnej bardzo ładnej dziewczynie, która studiowała leśnictwo. W pewien bardzo deszczowy dzień powiedziała mi: „Wiesz Mariusz, dla leśnika pogoda jest albo bardzo dobra albo dobra. Dzisiaj pogoda jest dobra”. To ona nauczyła mnie cieszyć się najdrobniejszymi rzeczami w ciągu dnia. Ciepłym wiatrem, odgłosem deszczu, pierwszymi promieniami słońca… A czy ty potrafisz cieszyć się drobiazgami? Jeśli nie, mam dla ciebie wyzwanie. Codziennie rano po przebudzeniu uśmiechnij się szeroko (nawet na siłę) i znajdź min 3 powody dla których ten dzień będzie wspaniały. Wiem że czasem jest trudno ale…spróbuj-) Optymizm jest szczególnie cenionym rozwiązaniem na pytanie jak stać się lubianym przez dziewczyny. Nikt bowiem nie lubi gburów. A Ty co od dzisiaj u siebie wdrożysz? Długo wyszło, przepraszam-) Na koniec, wybierz sobie jeden z punktów który najbardziej ci się spodobał lub z którym masz największy problem. Weźmiemy go teraz na celownik. Po pierwsze, przez kilka dni spróbuj wyłapać z otoczenia wszystkie sytuacje, które odnoszą się do wybranego przez Ciebie punktu. Ma to na celu wyćwiczenie sobie postrzegania tego problemu, jednak pamiętaj aby nie dawać innym informacji zwrotnej-) Krok drugi: Zacznij obserwować siebie i skarć się ilekroć popełnisz gafę. Najczęściej działa to wkurzająco i przyczynia się do tego, że zaczynamy się pilnować Następnie, i ćwicz go przez tydzień. Po tygodniu wróć do tego posta i napisz czy udało się wytrwać-). Jeśli dziś lub jutro dopiszesz się do mojej listy, otrzymasz po tygodniu e-mail z gratulacjami-). Trzymam mocno kciuki aby szukanie odpowiedzi na to jak być lubianym przestało być Twoim problemem. PS. Jeśli jeszcze nie czytałeś mojego artykułu o negocjacjach rodzinnych, możesz go zobaczyć TUTAJ

Jak rozmawiać bez krzyku z dzieckiem – 5 strategii

Październik 21, 2018

Tags: jak pomóc dziecku w rozwoju komunikacja pierwsze kroki w szkole View: 2691

Jak rozmawiać bez krzyku z dzieckiem? Każdy z nas chciałby wiedzieć jak rozmawiać bez krzyku i złości. Szukamy złotego sposobu na to co zrobić gdy dziecko nie słucha rodziców i czy są sposoby na niegrzeczne dziecko. Pierwsza część tego artykułu mówi o negocjacjach w rodzinie. Zachęcam więc najpierw do przeczytania tego krótkiego poradnika dla rodziców dotyczącego negocjacji miedzy dziećmi a rodzicami. Znajdziesz go TUTAJ. W tej części nieco bardziej praktyczny poradnik. Gdy dzieci nie słuchają rodziców, warto zastanowić się nad powodami. Spróbujmy na moment odwrócić sytuację: czy my bylibyśmy skłonni np. wyrzucić śmieci, gdy akurat robimy coś dla nas bardzo interesującego? Raczej zrobimy to niechętnie. Często 5 latek nie słucha, ponieważ aktualnie ma po prostu coś ciekawszego dla niego do zrobienia-) Dlatego specjaliści w mądrych książkach podają, że na początku warto uczyć dziecko argumentacji. Jak to zrobić? Jeśli więc chce nas ono do czegoś przekonać (pójścia na plac zabaw, kupna soczku czy jeszcze chwili zabawy), poprośmy go od czasu od czasu o 3 powody dla których moglibyśmy spełnić jego prośbę. Wyrabiamy w ten sposób pewien tok myślenia u naszych pociech. Jest to ważne ćwiczenie, bowiem bez właściwych argumentów dalsze próby przejścia na wyższy poziom zakończą się fiaskiem. Gdy dziecko podaje mądre argumenty, zawsze pochwalmy go za to. Dzięki temu będzie miało poczucie, ze liczymy się z jego zdaniem i je szanujemy, co zachęci go do dalszych działań. „Mariusz, ale co mam zrobić gdy nie mogę się doprosić syna o coś?” Wszyscy znamy tę sytuację. Czas iść spać, a tu słyszymy: ” Jeszcze 5 minut’, lub moje ulubione: „zaraz”-). Moja córeczka jest prze kochana, jednak w życiu wie zawsze czego chce. (W sumie to nawet nie wiem po kim to ma). Jeśli więc sama nie podjęła decyzji, to bywało czasem ciężko. (Znowu kłania się argumentacja) Sporo się jednak zmieniło, gdy zacząłem ją pytać: „ Jak myślisz, ile czasu jeszcze potrzebujesz aby skończyć zabawę i iść spać?”. albo “Co musi się stać abyś posprzątała zabawki?”. Działa naprawdę magicznie. Gdy zastanawiamy się co zrobić gdy dziecko jest niegrzeczne lub nie słucha, warto zadać mu podobne pytanie. „A co powiedzieć aby nie musieć rozkazywać?” Zamiast stawiać się w pozycji dyktatora i powiedzieć „Posprzątaj zabawki’, użyjmy prośby pokazując, że jest ono partnerem: „Czy mógłbyś mi proszę pomóc i posprzątać zabawki?” Jeszcze lepszy skutek osiągniemy jeśli dodamy argumentację. Czasem możemy się zdziwić jak mądrze dziecko potrafi argumentować swoje racje. Ba, są nawet tacy, którzy uważają że dziecko jest świetnym negocjatorem. (Fakt, nikt nie jest tak wytrwały w walce o loda w letni dzień, jak ono) Zatraca jednak te umiejętność i musi się jej uczyć w przyszłości od nowa. Ty tez uważasz że coś w tym jest? Dlatego dajmy czasami dziecku wygrać chwaląc go za argumentację i pokazując mu cel jaki przyświecał rozmowie od samego początku. W końcu jest to również nasze zwycięstwo jako rodziców. „A jeśli dziecko zachowa się niewłaściwie?” Czasami chcemy pokazać dziecku, że zachowało się niewłaściwie. Warto na końcu postawić pytanie otwarte w stylu „ A ty co o tym myślisz”/”Co o tym sądzisz?”. Zostawiasz tym samym otwarte pole do dyskusji. „Ale moja córka jest naprawdę bardzo uparta” Bywają dzieci naprawdę uparte i proste argumenty rzadko działają. Wtedy czasami warto poprosić o coś niebotycznie dużego „Czy mógłbyś mi pomóc i odkurzyć wszystkie pokoje?”. (To jest mój mizerny przykład na którym chcę jedynie pokazać te technikę). Gdy otrzymasz kategoryczny sprzeciw bo za długo, za ciężko, wtedy opuśćmy wymagania: „Więc może mógłbyś chociaż posprzątać teraz zabawki?”. Często działa znakomicie. Gdy wiec nie wiemy jak rozmawiać z dzieckiem aby nas słuchało, spróbujmy użyć tego triku. „A jeśli nie ma porozumienia?” Bywa też tak, że rozmowa trwa już dobrą chwilę i zaczynają do głosu dochodzić złe emocje bo nie potrafimy dojść do porozumienia. Wówczas dobrze jest “odejść od stołu” czyli powiedzieć „Ok., wrócimy do tej rozmowy jutro rano, dobrze?”. To da czas obu stronom na ochłoniecie, przemyślenia i świeże podejście. Pora kończyć… Negocjacje z dziećmi nie zawsze są łatwe. Wiem doskonale jak to jest gdy trójka dzieci coś chce a my jesteśmy tak zmęczeni dniem, że nie wyrabiamy-). Wtedy chcielibyśmy aby nasze dziecko nas po prostu słuchało. To jednak tak nie działa. Dzieci mają rożne charaktery. W Internecie jest wiele poradników mówiących o tym co zrobić gdy dziecko jest niegrzeczne lub gdy nie słucha poleceń. Niestety często one nie działają, gdyż są zbyt ogólne. Aby cokolwiek osiągnąć musimy spróbować popatrzeć na świat oczami dziecka i próbować je zrozumieć. Czasem zapominamy jak to było gdy to my byliśmy dziećmi. Dlatego ja traktuje rozmowy z dziećmi jak takie małe negocjacje. Są one na początku bardzo trudne (jak wszystko co nowe). Jednak wraz z treningiem z czasem staną się one naszym podstawowym narzędziem i przestaniemy nawet myśleć o tym że stosujemy jakiekolwiek techniki. One po prostu z nami będą. Ostatnio uświadomiłem sobie że hejt tak popularny w Internecie ma wiele wspólnego z brakiem umiejętności argumentowania. Ale o tym w jednym z następnych artykułów. Jeśli nie chcesz przegapić, zapraszam cię do subskrypcji. Przy okazji otrzymasz ciekawego e-booka który co jakiś czas będzie rozszerzany a aktualizacja trafi prosto na twoją skrzynkę. Najbliższy update już na początku przyszłego miesiąca. PS. Ostatnio pewna osoba bardzo mądrze zaznaczyła, że każde dziecko jest inne i nie da się ustalić stałych strategii które zawsze zadziałają. Zgadza się, jednak komunikacja wymaga praktyki. Nie da się jej nauczyć z książek. Aby wiec móc ćwiczyć, trzeba od czegoś zacząć … na przykład od opisanych wyżej standardów.

Dlaczego dziecko odczuwa lęk? – 6 punktów jak pokonać strach

Wrzesień 24, 2018

Tags: jak pomóc dziecku w rozwoju pierwsze kroki w szkole prawidłowa postawa dziecka View: 544

Jak poradzić sobie ze strachem? Tatusiu, dlaczego się tak boję? Gdy pierwszy raz usłyszałem te słowa od mojego syna, zrozumiałem że coś jest nie tak i czegoś w naszej wspólnej rodzinnej układance brakuje. Wtedy pojąłem, że wiele lat temu, ja sam czułem się tak samo. Bałem się wszystkiego co nie znane, a poczucie strachu towarzyszyło mi na każdym kroku. Brzmi dziecinnie, ale czy na pewno? Dlaczego dziecko się boi? Dlaczego odczuwa lęk? Jak poradzić sobie ze strachem? O tym dzisiaj. Strach i lek są częścią naszego życia. Jest to niejako reakcja obronna naszego organizmu na to, abyśmy sobie sami krzywdy nie zrobili. Przykładem jest niepokój jaki odczuwamy, gdy stoimy na szczycie wysokiej skarpy. Nasz organizm zaczyna tworzyć lęk wysokości, aby zapobiec zrobieniu tego jednego kroku w przód chroniąc nas tym samym przed śmiercią. Strach i lęk chcą nas bronić. Problem w tym, że nasz umysł boi się tego co nieznane. Dlatego wiele dzieci nie wie dlaczego odczuwa lęk i nie umie sobie z tym poradzić. Spróbujmy więc pomóc im w pokonaniu niepotrzebnego strachu i lęku. Kolego, ja istnieję Pierwszą rzeczą, która pozwoli odpowiedzieć na pytanie dlaczego dziecko się boi, jest rozmowa. Trzeba wytłumaczyć naszemu dziecku obecność strachu i funkcje jakie pełni. Powiedzieć mu, że gdy pani wywoła go do odpowiedzi będzie odczuwało niepokój i że jest to normalne nawet gdy wszystko świetnie umie. Ćwicz oddech Nie bez powodu na oddech zwraca się szczególną uwagę podczas yogi czy medytacji. To właśnie on ma wielką moc wprowadzenia naszego organizmu w stan spokoju. Innymi słowy potrafi cofnąć lub złagodzić stan lękowy, który wytworzył nasz umysł. Ćwiczmy więc wykonywanie 10 głębokich równych oddechów. Kontrola oddechu świetnie też obniża stres dlatego stanowi ważną broń dla wszystkich odczuwających strach choćby przed wystąpieniami publicznymi. Postawa fizyczna ma znaczenie O prawidłowej postawie pisałem już TUTAJ. Musimy wiedzieć, ze nasza postawa wpływa na to jak się czujemy. Jeśli jesteśmy przygarbieni, zaczynamy płytko oddychać i w efekcie tracimy pewność siebie. Przeciwieństwem takiej osoby jest uczeń który, wywołany do odpowiedzi wyprostuje się, wypnie pierś do przodu i z uśmiechem podejdzie do tablicy. Już samo to sprawia, że przestajemy się bać oraz sprawia że nasza nieśmiałość nieco spada. Warto samemu przetestować jak prawidłowa postawa ciała wpływa na nasze samopoczucie. Co się stanie jeśli sprawdzi się najczarniejszy scenariusz? Strach ma wielkie oczy również dlatego, ze wyolbrzymia wszystko to co my traktujemy jako złe. W pewnym momencie zauważyłem, ze zanim mój syn wejdzie do szkoły zaczyna bać się czy aby na pewno wziął wszystko. Wtedy zadajemy sobie pytanie: Tata: ‘a co się stanie gdyby czegoś zabrało?’ Syn: ‘dostałbym złą ocenę’ Tata: ‘i co się stanie?’ Syn: „?????” No właśnie…nic się nie stanie. Często właśnie wtedy uświadamiamy sobie że nawet gdy zrealizuje się najgorszy scenariusz, to on wcale nie jest taki zły. Jest to narzędzie, które pomogło mnie osobiście mocno złagodzić mój strach przed nieznanym. Często aby przestać się bać, wystarczy zacząć myśleć pozytywnie. Niepokój przed startem Bardzo często przed wystąpieniami publicznymi bardzo się boimy. Jednak gdy zaczniemy już mówić, okazuje się ze po kilku pierwszych słowach strach zaczyna nas opuszczać. Ja sam gdy obsługuję mobilny drink bar, często czuję się jakoś bardzo niekomfortowo do momentu wydania pierwszego drinka. Później dzieje się magia i praca idzie jak z płatka. Warto więc uświadomić sobie i naszym dzieciom, że gdy zaczniemy robić pewną czynność, strach często nas opuści lub znacznie zmniejszy swoją moc. Pewność siebie i wiara we własne siły Oto klucz do szczęścia (przynajmniej mojego). Nasze dzieci bardzo potrzebują autorytetu. Często podejmując się różnych czynności nie robią tego dla siebie tylko po to aby zdobyć od niego pochwałę. Jest to dla nich najwspanialszą nagrodą za cały wysiłek. Dlatego zadbajmy o to abyśmy jako rodzice stali się autorytetami dla naszych dzieci. Pozwólmy im popełniać błędy, aby stawali się samodzielni. Gdy dostaną gorszą ocenę, krzyk naprawdę nie pomoże gdyż nie cofnie już czasu, a tylko wzbudzi dodatkowy lęk. Zamiast tego usiądźmy razem z dzieckiem i zastanówmy się jak możemy to naprawić lub w przyszłości zrobić lepiej. Dzięki temu uczymy nasze dziecko twórczego myślenia oraz radzenia sobie z porażkami…dwiema najważniejszymi umiejętnościami potrzebnymi do sukcesu w podróży zwanej życiem… Jeśli spodobał ci się artykuł, koniecznie zapisz się do newslettera aby otrzymywać powiadomienia o nowościach prosto na swoją skrzynkę.

Jak uczyć się języków obcych? 5 zasad Chrisa Lonsdale’a

Wrzesień 21, 2018

Tags: pierwsze kroki w szkole szybsza nauka View: 179

Jak uczyć się języków obcych?-zaraz znajdziemy odpowiedź Jak można opanować języki obce w 6 miesięcy czyli szybko, przyjemnie i efektywnie? Chris Lonsdale twierdzi, że jest to bardzo łatwe. Recepta: Znajdź osobę, która już to zrobiła, zobacz jak i w jakim środowisku to osiągnęła i zrób to samo. Dla nich język obcy w 6 miesięcy to nic trudnego. Jednak niewiele to mówi, dlatego zobacz poniżej 5 zasad i 7 akcji o których mówi Chris. Te zasady pomogą odpowiedzieć na pytanie jak uczyć się języków obcych. Nauka języka obcego w jakimś z góry określonym czasie (np. 6 miesięcy) to pewien limit, który chcemy przekroczyć. Znamy historię z 1950 roku, kiedy ludzie uważali, że nie ma możliwości przebiegnięcia 1 mili w czasie krótszym niż 4 minuty. Do czasu, aż zjawił się Roger Bannister pokazując ze jednak się da. Krótko po nim wielu innych przekroczyło ten limit. Podobną metamorfozę przechodzą języki obce. Trzeba tylko znać pewne zasady dzięki którym możemy przyspieszyć naukę. 5 zasad Chrisa – ja je wcieliłem i działa: Skup się na treściach istotnych dla ciebie Jak uczyć się słówek? To proste – ucz się w kontekście tego co lubisz robić i jakie masz pasje. Jeśli jesteś fanem starych samochodów, gromadź słownictwo i ucz się o nich opowiadać w obcym języku. Nauka czegoś co cię nie interesuje będzie znacznie mniej efektywna a nauka słówek może okazać się drogą nie do przejścia gdy jesteśmy na jej początku (potem już poleci) Używaj języka obcego jako narzędzia do komunikacji. Często uczymy się języka obcego tylko po to by się go po prostu uczyć. Błąd!. Stosujmy go jako narzędzia w zdobywaniu i przekazywaniu różnych informacji. Używaj go jak najczęściej a wtedy nauka słówek będzie szybka i przyjemna. Jeśli nie masz z kim rozmawiać, kup sobie pluszaka i mów do niego. Poważnie! Ja tak robię cały czas. Fakt, moja rodzina patrzy na mnie jak na wariata, ale to jedyny efekt uboczny. Szybko zobaczysz że język obcy w 6 miesięcy to nic trudnego. Zrozum najpierw Przekaz aby podświadomie przyswajać język obcy Ja sam przez wiele lat frustrowałem się próbując być perfekcyjnym by móc zrozumieć każde słowo w zdaniu. Z tego powodu szukałem recept na to jak uczyć się języków obcych, a to zupełnie nie o to chodzi. Mało tego-uświadomiłem sobie że gdy słucham radia w języku polskim a w tle jest duży hałas, to nie każde słowo jestem w stanie wyłapać a mimo to rozumiem kontekst. Też tak macie? Dokładnie ta sama zasada powinna funkcjonować w języku obcym. jeśli więc szukasz sposobu na to jak uczyć się języków obcych, przestań być perfekcjonistą tak jak ja kiedyś i skupiaj się na przekazie. Nauka języków obcych to nie akumulacja wiedzy a fizyczny trening Jeśli chcemy nauczyć się pływać i będziemy tylko ćwiczyć ruchy na lądzie oraz czytać niezliczoną ilość książek to i tak pływać nie będziemy. Tak samo dzieje się w przypadku języków obcych. Dlatego opuśćmy ćwiczenia gramatyczne a przeznaczmy ten czas na fizyczny trening komunikacji. Odpowiedź na pytanie jak uczyć się języków obcych sprowadza się do jednego słowa: praktyka. Polecam ci kanał Kamila Kaszubskiego na YouTube. Mnie bardzo mocno zainspirował. Ostatnio Kamil zaczął uczyć się języka francuskiego, a ja wraz z nim języka niderlandzkiego. Przygoda niesamowita-) Stan umysłu ma znaczenie podczas nauki języków obcych Będzie nam się o wiele łatwiej uczyć w stanie relaksu, spokoju i zaciekawienia. Jeśli natomiast jesteśmy smutni, źli lub zdenerwowani nauka raczej nam nie pójdzie za dobrze. To prowadzi również do stanu zakochania. Zakochaj się w języku obcym. Zanim zaczniesz, poczytaj trochę o danym kraju lub krajach, w których mówi się w tym języku i wyznacz sobie cel, np ze za 22 lata chciałbyś tam pojechać i coś zobaczyć stosując w praktyce ten właśnie język. Nauka wtedy idzie zupełnie inaczej a język obcy w 6 miesięcy stanie się prawdziwą przygodą. Co wiec trzeba robić aby nasza nauka przeszła na wyższy poziom? Dużo słuchaj. Otocz się językiem i nie przejmuj się, jeśli nie będziesz rozumiał zbyt wiele. Dzięki temu poznasz też swoją metodę na to jak się uczyć słówek. Ciekawe jest to, że wszyscy o tym wiedzą, ale mało kto to stosuje. Ile razy słuchałeś czegoś w języku obcych w ciągu ostatnich 3 dni? ja mam płytę CD w samochodzie. Za każdym razem, gdy gdzieś jadę, włączam właśnie ją zamiast radia. Czasami na prawdę mi się nie chce, jednak gdy zaczynam słuchać, nagle cala niechęć znika. Dlatego przede wszystkim: każdego dnia ZACZYNAJ! Skup się na przekazie a nie na słowach. Próbuj zrozumieć ogólny kontekst a nie poszczególne słowa. To te element tego jak się uczyć słówek. Na początku będziesz się dużo domyślał i zgadywał. Nie przejmuj się. Tak ma być. Gdy twoje słownictwo będzie rosło, będziesz rozumiał coraz więcej. Daj sobie czas i nie zniechęcaj się. ważne, aby uczyć się słownictwa w kontekście Mieszaj. Jeśli znasz 10 rzeczowników, 10 czasowników i 10 przymiotników to jesteś w stanie powiedzieć 1000 zdań. Jeśli więc przeczytasz 5 artykułów w języku obcym, nauczysz się je opowiadać oraz zaczniesz miksować, będziesz już mógł powiedzieć naprawdę sporo. Skup się na głównych słowach języka. 1000 najczęściej używanych słów ma pokrycie 85% tego co usłyszymy w życiu codziennym. Jeśli nauczymy się 3000 pokrycie to wzrasta do 98 %. Reszta to tylko ozdobniki. Znajdź sobie rodzica językowego. Jest to osoba od której będziesz modelował swój język oraz uczył się od niej wymowy. Taka osoba najczęściej będzie rozumieć te część twojego przekazu która jest niejasna dla innych. Ćwicz mięśnie twarzy. Pracuj nad wymowa kopiując native speakera. Ucz się przez obrazy. Celem jest unikniecie konieczności podświadomego tłumaczenia słów. Jeśli więc zobaczymy ogień, powinniśmy skojarzyć obraz np. ze słówkiem ‘fire’ and nie z ze słowem ogień które następnie przetłumaczymy w głowie na ‘fire’. Mam nadzieję że któraś z tych zasad pomogła wam w jakikolwiek sposób. Jeśli tak, podzielcie się tym proszę w komentarzu. Jeśli chcesz zobaczyć jak ja uczę się holenderskiego, zobacz moj artykuł TUTAJ

3 powody przez które nie udzielasz pierwszej pomocy

Wrzesień 20, 2018

Tags: pierwsza pomoc pierwsze kroki w szkole View: 829

3 powody przez które nie udzielasz pierwszej pomocy Czy myśleliście kiedyś o tym aby zostać super bohaterami? Jak się okazuje do tego wcale nie potrzeba siły Batmana czy mocy Supermena. Każdy z nas może nim być i to w najmniej oczekiwanym momencie. Skoro to takie proste, dlaczego się tego boimy? Poznaj 3 powody przez które nie udzielasz pierwszej pomocy. Zamknijmy na minutę oczy, wyobraźmy obie że czekamy na przystanku na autobus i nagle jedna z osób pada na ziemię nieprzytomna. Czy będziemy stać z boku i mieć nadzieję że inni zrobią ten pierwszy krok czy może sami przejdziemy do działania? Dlaczego nie pomagamy Jak podają ratownicy, są 3 podstawowe powody przez które nie chcemy udzielać pierwszej pomocy.. brak wiedzy Ja z przykrością stwierdzam ze brakuje w naszej szkole ćwiczeń z pierwszej pomocy. I nie mówię tutaj o teorii, o technikach bandażowania ale o procedurze (czyli dokładnie krok po kroku: co należy wykonać) oraz praktyce (aby teorię wcielić wżycie, trzeba niestety przez pewien czas ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Dopiero wyćwiczona teoria może przyczynić się do uratowania życia. strach Nawet gdy wiemy jak udzielić pierwszej pomocy i odbyliśmy kilkukrotną praktykę, czasami to nie wystarczy. Strach bowiem potrafi nas sparaliżować. Jednak coraz częściej boimy się nie tego że zamiast pomoc zaszkodzimy, lecz konsekwencji jakie mogłyby nam grozić, gdyby ktoś przez nas stracił życie. Strachu nie należy się wstydzić, jednak są sposoby aby nad nim zapanować. W kontekście dzieci pisze o nich TUTAJ. Zapraszam serdecznie, a my jedziemy dalej-) Tu musimy jasno powiedzieć: osobie, która w dobrej wierze udziela pierwszej pomocy nie grozi żadna kara. Na jednym ze szkoleń ratownik opowiadał swoją historię. Był wtedy pierwszy raz na akcji ratunkowej. Gdy zobaczył nieprzytomnego człowieka, po prostu stanął jak wryty i nie potrafił zrobić ruchu. A pamiętajmy, że mówimy tutaj o wyszkolonej do tego celu osobie. Dopiero na kolejnych akcjach stało się to dla niego czymś naturalnym. Dlatego strach nie jest żadnym wstydem, jednak super-bohaterem jest ten kto potrafi go przezwyciężyć. obrzydzenie Jest to trzeci powód, dla którego nie udzielasz pierwszej pomocy. Stosunkowo łatwo jest to zrobić dla osoby pachnącej perfumami w eleganckim stroju, zadbanej. Jednak co byśmy zrobili, gdyby trzeba było zareagować w przypadku alkoholika w parku, od którego wręcz jedzie nieświeżością i procentami z kilku ostatnich dni… Wakacje-świetny czas na rozgrzewkę W wakacje podejmujemy wiele nowych aktywności, uczymy się nowych rzeczy lub wyjeżdżamy w różne miejsca. Czemu więc co roku nie poświecić 3 dni na odświeżenie sobie wiedzy i przećwiczenie sekwencji ruchów na manekinie pod okiem profesjonalisty? Jest to jedna z umiejętności, która warto posiadać, gdyż nigdy ni wiadomo kiedy się przyda. Załączam poniżej krótki filmik instruktażowy. Przy okazji, bardzo dziękuję Panom, że udostępniają tak cenna wiedzę. Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, zapraszam cie do mojego newslettera. Dostaniesz ode mnie ciekawego e-booka. Zobacz co w nim jest TUTAJ A jeśli chcielibyście mieć więcej dobrych pomysłów (kreatywność da się wyćwiczyć tak, jak każdą inną umiejętność), zachęcam do wzięcia udziału w moim kursie krzesania dobrych pomysłów. Link TUTAJ Udanego dnia. Nie dajcie go sobie nikomu zepsuć-) Mariusz

Języki obce-jak to widzą dzieci

Sierpień 23, 2018

Tags: jak zmotywować dziecko do nauki pierwsze kroki w szkole szybsza nauka View: 196

Coraz częściej zauważamy rosnące zainteresowanie ofertą nauczania języków obcych przeznaczoną dla dzieci.. Często słyszymy też smutnie opinie, że mimo ciągłej nauki nasze dzieci wciąż nic nie potrafią powiedzieć. Niewątpliwie znajomość języków obcych daje każdemu dużo lepszy start. W epoce pełnej mobilności a więc i możliwości pracy na całym świecie dobry arsenał językowy to potężna broń. W odpowiedzi na te świadomość powstaje coraz więcej szkół językowych specjalizujących się w nauczaniu dzieci). Jednak czy istnieje jedna uniwersalna metoda która zagwarantowałaby sukces? Spróbujmy poruszyć kilka kwestii które często się pomija. Z dziećmi zawsze troszkę pod górkę Uczenie dzieci ma swoje mocne i słabe strony. Z mocnych aspektów możemy wymienić niezwykła chłonność umysłu i szybkie jej przyswajanie. Niestety działa to też w drugą stronę: jeśli szybko przyswajamy, szybko też zapominamy co widać wyraźnie choćby nawet po 2-tygodniowej przerwie zimowej. Ja sam mając trójkę wspaniałych dzieci jestem pod wrażeniem jak szybko dziecko potrafi zapominać-) Kolejnym ‘plusem’ jest naturalna skłonność dziecka do zabawy. W tej formie dużo łatwiej jest skupić jego uwagę gdy chcemy ‘przemycić’ mu jakąś porcję wiedzy. To dotyczy również języków obcych. Tak więc przeniesienie się do krainy w której mówi się w języku obcym wpływa na wyobraźnię dziecka i wzmacnia docierające do niego bodźce. Jednak jeśli porównamy podejście dziecka i podejście dorosłego, zauważymy jedną istotną różnice: dorośli wiedzą dokładnie po co robią dana rzecz i mają sprecyzowany (najczęściej) punkt do którego dążą. Dlatego tak trudno jest nauczyć dziecko choćby kilku słów w języku obcym, ponieważ ono często nie wie do czego ta wiedza może mu się przydać. Na potwierdzenie możemy przytoczyć przykład Tomka który przeniósł się do nowego kraju. Gdy na podwórku dzieci rozmawiają w innym języku, Tomek uczy się szybciej niż jego koledzy w Polsce. Jednak nie dlatego że jest tym językiem ciągle otoczony (choć to też ma wpływ) ale przede wszystkim dlatego, że wie, że aby móc bawić się z innymi dziećmi, musi mówić w ‘ich’ języku. Tomek ma więc cel do którego dąży i zastosowanie praktyczne. Wiele lat temu, gdy byłem jeszcze uczniem szkoły podstawowej zostałem wysłany na obóz językowy. Uczestniczyła w nim młodzież z trzech krajów. Językiem ‘urzędowym’ obozu stał się angielski. Wtedy wielu moich kolegów i koleżanek złapało wiatr w żagle i po powrocie z wakacji zaczęli oni zwracać większą uwagę na lekcje angielskiego. Co się stało? Otóż, na tym obozie po raz pierwszy zobaczyliśmy wszyscy praktyczne zastosowanie naszej wiedzy, co okazało się być później bezcenne. Nawyki, nawyki i jeszcze raz…systematyka Język obcy nie należy do przedmiotów humanistycznych które można opanować w ciągu kilku dni zarywając noce. Tutaj potrzebna jest niestety systematyka. Każda skuteczna metoda bez względu na nazwę sprawdza się właśnie do niej. Innymi słowy trzeba zadbać o to aby nasze dzieci codziennie miały kontakt z językiem obcym i codziennie mogły z niego korzystać. Oglądanie bajek po angielsku na niewiele się zda jeśli np. dziecko nie powtarza wybranych zdań. Aby nauka była skuteczna, musi być reakcja na bodziec. Tylko czy my wiemy w ogóle jak się uczyć? A przecież odpowiedź na to pytanie przekłada się bezpośrednio na wyniki nasze oraz naszych dzieci. Dlatego warto przeczytać jakąkolwiek pozycję książkową z zakresu funkcjonowania pamięci. Wiele nieznanych dotąd kwestii się rozjaśni. Warta polecenia jest pozycja Radosława Kotarskiego „Włam się do mózgu’ prezentująca nie tylko funkcjonowanie naszej pamięci ale też 10 wybranych technik zapamiętywania, gdzie każda zwraca uwagę na inny aspekt. Prywatny nauczyciel? Tak ale nie każdy. Moim największym odkryciem był program SKYPE. Po wielu latach nauki angielskiego i rosyjskiego metodami tradycyjnymi odkryłem piękno języka hiszpańskiego i bardzo chciałem się go nauczyć. Jednak wtedy, już jako osoba dorosła za bardzo szanowałem swój czas aby móc jeździć do szkoły językowej. Dziesiątki minut spędzone na dojazdy, niewygoda i zmęczenie sprawiły że indywidualne lekcje przez SKYPEa okazały się strzałem w dziesiątkę. W tej formie mogłem uczyć się swojego ulubionego języka w domowych kapciach i z kubkiem ulubionej kawy w ręce. Być może jest to świetne rozwiązanie również dla dzieci. Jest bowiem wielu nauczycieli uczących języka angielskiego dzieci przez Internet. Ale uwaga: ważne jest aby znaleźć właściwego nauczyciela. Chodzi o to aby nasze dziecko polubiło osobę pod drugiej stronie ekranu. Jeśli tak się nie stanie za pierwszym razem ,warto podziękować za współpracę i spróbować z inną osobą. Ja sam jestem przykładem tego że właściwy nauczyciel (np. podzielający te same zainteresowania) potrafi podnieść skuteczność nauczania nawet o kilkadziesiąt procent. Uczmy więc nasze dzieci języków obcych bo to wspaniała przygoda. Róbmy to jednak mądrze i nie zapominajmy o pochwałach nawet za te najmniejsze sukcesy. Na co zwracają uwagę badania? Liczne raporty ,w tym Raport Rady Europy opracowany w 1998 roku zwracają uwagę na pewne kluczowe czynniki wpływające na efektywność nauki języków obcych już od wczesnego okresu. Są to np. ilość kontaktu, ciągłość nauki oraz jej intensywność. Wśród tych czynników nigdzie nie znalazłem ‘talentu’, o którym tak wiele się mówi. Powiedzmy sobie jasno nie istnieje coś takiego jak talent do języków obcych. Każdy bowiem bez wyjątku jest w stanie opanować język obcy, choć faktycznie na różnym poziomie w tym sensie, że nie każdy może zostać wybitnym dziennikarzem, pisarzem czy publicystą. Każdy jednak jest w stanie nauczyć się dobrze komunikować w każdym języku. Uczmy więc nasze dzieci języków obcych bo to wspaniała przygoda. Róbmy to jednak mądrze i nie zapominajmy o pochwałach nawet za te najmniejsze sukcesy.

Jak pomóc dziecku w nauce – tego jeszcze nie wiesz?

Sierpień 22, 2018

Tags: jak zmotywować dziecko do nauki pierwsze kroki w szkole stanowisko pracy ucznia View: 745

Motywacja do nauki czyli pół słowa wstępu Każdy początek szkoły to jakby nowy rozdział w życiu dziecka. Pierwsze zadania domowe, nowe znajomości oraz wyzwania. Również dla nas-rodziców pojawiają się wcześniej nie znane emocje. Powroty dzieci ze szkoły, nowe historie z minionego dnia…Po obiedzie przychodzi czas na chwile odpoczynku oraz…zadanie domowe. Tylko jak się za nie zabrać gdy dookoła jest tyle innych ciekawych rzeczy do zrobienia? Jak pomóc dziecku w nauce lub jak je zmotywować do działania? Przesielibyśmy z synem przez to razem. Dziś wam opowiem najcenniejsze perełki jakich doświadczyliśmy i podzielę się swoimi odkryciami jak motywować dziecko do nauki – własne dziecko. Motywacja do nauki czyli odpowiedni balans czasowy Czas szkoły to dla dzieci przeskok miedzy czasem zabawy i czasem nauki. Najważniejszy jest tutaj timing (zgranie czasowe) i właściwy balans. Timing wiąże się z faktem, że zadanie domowe nie powinno być odwlekane na sam koniec dnia. Po pierwsze – ponieważ wieczorem mamy zawsze mniej energii, a zmęczenie sprawia że nasz mózg nie działa już tak szybko jak byśmy chcieli. To tyczy się zarówno dzieci jak i dorosłych. Dlatego jeśli zastanawiasz się jak zmotywować dziecko do nauki, zacznij od pomocy w budowaniu dobrych nawyków. Po drugie, dobrze jest nauczyć swoje dziecko nawyku odrabiania lekcji tuz po powrocie ze szkoły. Dzięki temu dziecko uczy się wartościować czynności (określać które są ważne a które ważniejsze). Nawyk ten sprzyja również lepszej organizacji dnia a przez to zwiększeniu efektywności, co przełoży się również na życie dorosłe. Po trzecie, odrabiając lekcje przed innymi czynnościami zapewniamy naszym dzieciom spokój ducha do końca dnia co ma wpływ również na poziom stresu a także zapobiega utracie kontroli nad emocjami (wieczorem w wyniku zmęczenia dziecko bardziej się denerwuje i częściej ponosi porażki). Pewność siebie to podstawa gdy w grę wchodzi motywacja do nauki Dzieci idąc do szkoły po raz pierwszy, często tracą na chwilę grunt pod nogami. Właśnie wtedy najbardziej potrzebują nas – rodziców. Dlatego chwalmy je za każdy sukces, nawet najmniejszy. Jeśli osiągnie porażkę to nie krytykujmy a usiądźmy z nim i razem zastanówmy się co mogliśmy lub możemy zrobić inaczej. Takie działanie ma wielką moc. Uczy ono dziecko konstruktywnego myślenia i wiary we własne siły, oraz wyciągania wniosków z nieudanych działań. Brzmi trochę książkowo, ale jeśli dwa lub 3 razy w tygodniu usiądziemy i spróbujemy znaleźć jedną rzecz, którą mogliśmy zrobić lepiej, po 3 miesiącach jesteśmy do przodu przynajmniej o dobrych kilka procent a to bezcenna wiedza. Dlatego jeśli zastanawiamy się jak pomóc dziecku w nauce, pomóżmy mu wyciągnąć wnioski z gorszej oceny czy nieudanych zawodów sportowych..pomyśleć czego tym razem brakło. Tłumacz dlaczego warto się uczyć My, dorośli, tak często narzekamy na to, ze szkolna wiedza okazała się być kompletnie nieprzydatna. Ja jednak nieco zmieniłem zdanie gdy zobaczyłem jaki materiał jest przerabiany w nowych podręcznikach. To naprawdę są ciekawe rzeczy. Problem w tym, że nie potrafimy wykorzystać tej wiedzy w naszym życiu a przez to nie wiemy jak pomóc dziecku w nauce. Dlatego spróbujmy być nieco kreatywni i pokażmy naszym dzieciom drzwi które otwiera taka wiedza. Języki obce umożliwiają podróżowanie, matematyka to podstawa w konstruowaniu robotów a jeśli ktoś chciałby zostać pisarzem, bez języka polskiego nie ruszy z miejsca. Czytając książki o podróżach z moim synem czasem pytam go czy chciałby przeżyć kiedyś takie przygody. Odpowiedź może być tyko twierdząca. Wtedy pokazuje mu ile rzeczy z geografii przyda mu się aby osiągnąć cel. Jak pomóc dziecku w nauce? Sięgaj po właściwa wiedzę Nie macie pojęcia ile ja sam straciłem czasu tylko dlatego, że nie wiedziałem jak się uczyć. Piszę o tym w tym artykule. Koniecznie przeczytaj. Techniki szybkiej nauki otwierają wiele drzwi. Dlatego warto przemycić naszym dzieciom (i przy okazji nam samym) kilka z nich, ale stopniowo i po jednej. Taka wiedza może okazać się kluczowa odnośnie tego jak motywować dziecko do nauki. Kary czy nagrody? Orzeł czy reszka? Wizja nagrody po skończonym zadaniu również zwiększa motywację do nauki. Pamiętajmy jednak, że ten sam argument możemy użyć jako karę lub nagrodę. Jeśli zastanawiamy się jak motywować dziecko do nauki, zerknijmy na taki przykład: “Jeśli nie odrobisz zadania, nie będziesz oglądał telewizji”. A zamieńmy negatywny komunikat na pozytywny: “Gdy odrobisz lekcje, możesz pooglądać telewizję”. Który z tych dwóch komunikatów dodaje motywacji do nauki? Który doda energii do działania? Oczywiście ten pozytywny. Sprawdziłem osobiście-). Dlatego zrób remanent z kilku ostatnich dni i zobacz czy przypadkiem nie używasz zbyt często komunikatów negatywnych. Jeśli tak, to zastanów się, jak zamienić je na komunikaty pozytywne. Ot cała magia tego jak pomóc dziecku w nauce. Pracując na co dzień w międzynarodowym środowisku, często stykam się z negocjacjami. Jednak postanowiłem spróbować przenieść je na grunt relacji rodzic-dziecko. Możesz o tym przeczytać w tym artykule. Ucz się razem z dziećmi Tutaj kilka rzeczy jak motywować dziecko do nauki skutecznie. Po pierwsze chciałbym zachęcić cię do ciągłego poszerzania swojej wiedzy na dowolny temat. Gdy nasze dzieci widzą, ze my też się uczymy czegoś, jest im mentalnie dużo łatwiej. Po drugie, słyszałem teorie niektórych rodziców mówiące o tym, że dzieci powinny pracować same i nie powinno się im pomagać. Cóż, każdy robi to co uważa za słuszne. Ja jednak przechodzę przez najtrudniejsze elementy materiału ramie w ramie ze swoim synem. Wiem ze właśnie wtedy potrzebuje mojego wsparcia, z którego wypływa tez motywacja do nauki. Poza tym, zauważyłem, że dzięki temu łapiemy lepszy kontakt ze sobą. Ja mu dopowiadam do jego materiału jeszcze jakieś ciekawostki, zadaje pytania problemowe ‘co by było gdyby…’ na które razem szukam odpowiedzi. Atmosfera jest wtedy zupełnie inna. Jeśli nic nie pomaga nie wiesz jak motywować dziecko do nauki, znajdź prawdziwego pasjonata Muszę wam się do czegoś przyznać. Uwielbiam matematykę. Jedak nie zawsze tak było. To, że jest mi ona szczególnie bliska (choć nie uważam się tu za orła-po prostu ją lubię mimo, że nie zawsze rozumiem), wynika z faktu ze niektórzy ludzie kiedyś stanęli na mojej drodze życiowej. Opowiem ci jedno zdarzenie. Gdy należałem do Duszpasterstwa Akademickiego ‘Beczka” w Krakowie, raz wybraliśmy się całą ekipą na kilka dni w góry. Wśród nas był niesamowity przekrój roczników i kierunków. Było tez dwóch niesamowitych chłopaków-zapaleńców matematyki i wszystkiego co z nią związane. Gdy szliśmy na spacer, jedliśmy obiad czy czekaliśmy na autobus oni gawędzili z ogniem w oczach o różniczkach, całkach, skomplikowanych równaniach i programach komputerowych. Robili to z taką pasją, że mnie nią zarazili. Zdecydowanie dzięki nim moja chęć zrozumienia matematyki wzbiła się na wyżyny. Jest wielu takich ludzi. Jedni kochają język angielski, inni geografię, jeszcze inni z wielką pasją potrafią opowiadać o historii. Warto próbować otaczać się takimi ludźmi. Motywacja do nauki nie przejdzie wtedy niezauważona. Dobra, podsumujmy naszą motywację do nauki Reasumując, jeśli szukamy odpowiedzi jak pomóc dziecku w nauce, zwróćmy szczególną uwagę na poniższe zasady: Pierwszym krokiem do tego jak pomóc dziecku w nauce jest ustalenie z dzieckiem pewnego rytmu dnia aby nauczyć go zdrowych nawyków Po lekcjach dopilnuj aby dziecko posprzątało swoje biurko. Każda rzecz powinna mieć swoje miejsce. Unikajcie rozkojarzenia. Telefon, komputer czy telewizor potrafią skutecznie odwrócić uwagę dziecka i wyrwać go z rytmu nauki. Jeśli chcemy wiedzieć jak motywować dziecko do nauki, pamiętajmy o rozpraszajkach. Poczucie czynienia postępów. Zaczynajcie od najłatwiejszych zadań. W ten sposób lista rzeczy do odrobienia będzie szybko maleć. Warto zwrócić uwagę na krótkie przerwy między przedmiotami. Pozwala to odświeżyć umysł i zregenerować siły. Chwal każde osiągnięcie, nie krytykuj porażki. Wspieraj każdą formę kreatywności dziecka nawet jeśli zakończy się porażką. Pamiętaj ze wielcy wynalazcy ponieśli tysiące porażek zanim odnieśli ogromny sukces. Pomagaj mu w nauce i otaczajcie się pasjonatami Jeśli szukasz u siebie kreatywności, zapraszam cię również na swój darmowy kurs krzesania dobrych pomysłów. Za darmo zdobędziesz wiedzę, która normalnie jest wiele warta. Link znajdziesz TUTAJ. Udanego dnia-) Mariusz