Menu

Tag: komunikacja

blog / Tagged "komunikacja"

Czego uczy ‘przerwa’ na dzieci

Styczeń 24, 2019
Tags: View: 70
Jak wrócić do pracy? Zakładając rodzinę zapewne każda mama ma plany powrotu do pracy. Jednak dwójka lub trójka dzieci powoduje, że często przez dłuższy czas jesteśmy nieaktywni na rynku. Gdy przychodzi taki dzień, w którym chcemy ponownie pójść do pracy, często napotykamy się na drobny problem: trzeba napisać CV lub po prostu przekonać potencjalnego pracodawcę że posiadamy cenne dla niego umiejętności. Jeśli więc wydaje Ci się, że po okresie wychowywania dzieci nie masz zbyt wiele do zaoferowania, jesteś w dużym błędzie! Poniżej znajdziesz kilka umiejetności, które z pewnością nabyłaś a które znacznie mogą pomóc jak wrócić do pracy. Zawody wymagające wielu umiejętności Osobiście jestem zafascynowany zawodami lub zajęciami, w których trzeba mieć szeroki wachlarz umiejętności. Przykładem tutaj jest choćby żeglarstwo, gdzie w jednym palcu trzeba mieć nawigację, podstawy fizyki, czy choćby prawo morskie Na pokładzie bardzo często przydają się też języki obce. Innym przykładem jest praca w korporacji. Tutaj bez umiejętności analitycznych, języków obcych, dobrej znajomości Excela (tego akurat mogę cię nauczyć) nie ma co marzyć o karierze. Przydaje się też umiejętność szybkiego uczenia się i pracy pod presją czasu . Dziś jednak rzućmy okiem na zawód: mama. Brzmi nieco humorystycznie jednak przyjrzyjmy się temu bliżej. Kreatywność jest teraz w tobie Bycie mamą (lub tatą) często sprawia, ze poziom twojej kreatywności skacze o kilkaset procent, co nie jest bez znaczenia dla pracodawcy. Tu bowiem bardzo ważne jest pozytywne podejście, które każda mama nabywa. Wyszukiwanie codziennie nowych rozwiązań, zabaw lub sposobów perswazji aby dziecko jednak chciało zrobić to na co nie ma wcale ochoty drogą pokojową, nie jest wcale sprawą prostą. Z tego właśnie powodu mając dzieci przestajemy używać wyrażenia ‘nie da się’ a zastępujemy je zwrotem ‘jak to można zrobić?”. Przy okazji, jeśli chcielibyście spojrzeć na temat kreatywności innym okiem, zapraszam serdecznie na mój darmowy kurs krzesania dobrych pomysłów. Pracodawcy zależy na tym aby jego pracownik nie marnował czasu lecz spożytkował go maksymalnie efektywnie. Nikt tego nie robi lepiej niż mama. To ona potrafi każdy dzień rozciągnąć do nieskończoności i w krótkim czasie zrobić to, co innym wdaje się być abstrakcją. Będzie o tym mowa jeszcze w dalszej części. Multitasking czyli wielozadaniowość A czy słyszeliście pojęcie multitaskingu? W skrócie to umiejętność robienia kilku rzeczy na raz. Nie znam osoby lepszej niż mama, dla której jednoczesne wykonywanie wielu zadań jest normą i jak nikt potrafi się świetnie odnaleźć w bałaganie. Gotowanie obiadu z jednoczesnym przygotowywaniem prania i rozwiązywania konfliktów miedzy dziećmi to codzienność.  Dlatego góra pomieszanych zamówień, niezałatwionych spraw czy odpisywanie na 3 e-maile jednocześnie ze słuchawką przy uchu to dla takiej osoby drobnostka. Przy okazji kilka ciekawostek o multitaskingu Generalnie zadania możemy albo łączyć i wykonywać wszystkie jednocześnie albo robić je po kolei czyli zabierać się za drugie dopiero po skończeniu poprzedniego. Pierwszy wariant daje tylko złudne poczucie, ze działamy szybciej. Gdyby bowiem zmierzyć czas, często okazuje się, że jesteśmy wolniejsi robiąc kilka rzeczy naraz. Wynika to z faktu, że nasz umysł nie jest w stanie skoncentrować się jednocześnie na kilku zadaniach. Swoją uwagę nieustannie przełącza z jednego na drugie. Sprawa jest jednak dużo bardziej złożona. Gdy się przełączamy, jest pewna część naszego umysłu (podświadomości) która wciąż pracuje jeszcze nad zadaniem poprzednim. Gdy do niego ponownie wracamy, jesteśmy nieco rozproszeni i musimy sobie przypomnieć na czym skończyliśmy. Tu jednak dużo zależy od 2 czynników: presja czasu: im większa tym mamy mniejszą tendencję do tego, że sami sobie rzucimy kłodę pod nogi. Świetnie się tutaj sprawdza Prawo Parkinsona, które mówi, że im mniej czasu masz na zadanie tym lepiej je zrobisz bo przestajesz szukać problemów a skupiasz się na najprostszym rozwiązaniu. Innymi słowy, schodzisz sobie z drogi. ważne jest też jakie zadania łączymy. Rozmowa prze telefon i pisanie e-maila jest dużo trudniejsze niż np. pogadanka z koleżanką i granie na pianinie. Dzieje się tak dlatego, że w pierwszym przypadku używamy do obu zadań tę samą część mózgu i po prostu może nam zabraknąć ‘ pamięci’ aby objąć oba zadania naraz. Jednak, wielu twierdzi, że ten typ uwagi można ćwiczyć i macierzyństwo świetnie się do tego nadaje. Pamiętam tez kilku kolegów ze studiów którzy całe 4 lata spędzili w akademiku, a jak wiemy,  nie słynie on z atmosfery nauki (choć oczywiście masz rację-zależy który). Jednak z czasem przyzwyczaili się do tego i byli w stanie tak się wytrenować, ze mogli się uczyć w pokoju,  w którym była impreza na całego. Praca pod presją czasu Czy zdarzyło ci się kiedyś, że wyczekiwałaś aż dziecko zaśnie po to by móc nadrobić zaległości w pracach domowych? Jeśli tak to potrafisz też świetnie pracować pod presją czasu, być bardzo wydajna oraz opanowałaś podstawowe techniki radzenia sobie ze stresem. Sam wielokrotnie byłem świadkiem osób, które mając całą listę zadań do zrobienia ‘na dziś’ wszystko wykonały w tempie błyskawicy, bo dziecko czeka na nich w przedszkolu. Malo tego. Mamy wiedzą, że daną rzecz muszą zrobić dobrze za pierwszym razem. Skoro nie masz czasu aby coś zrobić jak należy, dlaczego możesz go znaleźć, aby to potem poprawić? Co możesz zepsuć poddając się presji czasu Presja czasu jest bardzo ciekawym zjawiskiem. Z jednej strony mamy ciśnienie na wykonywanie zadań w sposób jak najbardziej prosty a z drugiej strony coraz bardziej do głosu dochodzą emocje. Nigdy nie zapomnę olimpiady z matematyki. Poszła mi wyjątkowo kiepsko, ale z perspektywy czasu widzę, że sam byłem sobie winien. Patrząc na zegarek coraz bardziej się stresowałem tym, że mam mało czasu. W pewnym momencie spirala się tak bardzo nakręciła, ze uwierzyłem w to, iż nic się nie uda. Czy tez tak czasem mieliście? Powiedzieliście sobie ‘nie dam razy’ gdy wciąż jeszcze była szansa? Od tamtego dnia minęło parę lat a ja nauczyłem się 2 cennych rzeczy: stres nie jest niczym złym. Jest to nasz system obronny abyśmy sobie sami krzywdy nie zrobili. Ma on jednak kiepskie wyczucie czasu i często pojawia się w momentach, w których jest nam najmniej potrzebny. Dlatego nauczyłem się akceptować to, że się stresuję (a robię to często) i jednocześnie po prostu robić swoje. mówienie do siebie w liczbie mnogiej bardzo pomaga, np. „Mariusz, damy rade. Jeszcze chwila i skończymy”. Spróbuj koniecznie-) Nie ważne ile przegrywasz. Puki piłka w grze wciąż jeszcze możesz wygrać. Dlatego walcz zawsze do końca! Jeśli wracasz do pracy z własnej woli, jesteś też świetnie zmotywowana. W końcu dla wielu mam powrót do pracy to okazja do oderwania się od codziennego życia. Okazja do 8 godzin bez towarzystwa małych dzieci, możliwość zjedzenia jeszcze ciepłego posiłku czy choć chwila na skupienie się na jednej rzeczy bez konieczności niespuszczania z oka malucha to tylko kilka z zalet powrotu do pracy, na które mamy czekają. Szybka nauka w jednym palcu Idziemy dalej: pracownik, który nie ma problemu z uczeniem się nowych rzeczy często jest na wagę złota. Dla ciebie jako mamy przecież wyrażenie ‘nie da się’ nie istnieje. Młoda mama co chwilę bowiem musi uczyć się czegoś nowego i , co najważniejsze, wdrażać tę wiedzę w życie. Praca zespołowa w kosmicznych warunkach A jeśli powiem ci, że potrafisz tez świetnie radzić sobie w trudnych warunkach? Zobaczmy: ile razy dwójka lub trójka dzieci z radości, wrzeszczała tak, że sąsiedzi zastanawiali się czy nie wezwać policji a ciebie już bolała głowa? Co chwilę też musiałaś robić slalom między rozrzuconymi zabawkami i uważać aby czegoś nie nadepnąć. W takich warunkach ciężko jest pracować (sam temat znam doskonale) a mimo to ze wszystkim radzisz sobie znakomicie. A co z pracą w zespole? Ile razy musiałaś pogodzić skłócone dzieci? Skłóconego męża z teściami? Skłóconych teściów i rodziców? Ile razy musiałaś nakłonić swoje dzieci (lub męża) do zrobienia czegoś na co wcale nie mają ochoty dla wspólnej sprawy? To wszystko wyposażyło Cię w podstawowe umiejętności leaderskie, które, nieco tylko podszlifowane, świetnie sprawdzą się w niemal każdym zespole. Wierz mi, czasami zespół w korporacji nie różni się niczym od grupki małych dzieci-) Języki obce nowożytne… bo mają nowe życie A już zupełnie na koniec, nabyłaś też umiejętność uczenia się jeżyków obcych. No zobacz: twoje dziecko mówi ‘ka’ a ty wiesz że chce usiąść za stołem jak inni. Innym razem mówi „ka” (ale już z inną intonacją” a ty wiesz że chce mu się pić. A przecież nikt z gości zupełnie nie łapie o co chodzi – czyż to nie piękne?-)   Dlatego jeśli planujesz powrót do pracy i wydaje ci się, ze nie masz nic do zaoferowania, przemysł to raz jeszcze-). Ja wiem ze potrafisz wiele i trzymam za ciebie kciuki. Aby zacząć trzeba przede wszystkim uwierzyć w siebie….no i wstać z fotela, bo, jak mawiał Morita: „Głębokie psychologiczne zrozumienie jest mniej warte niż wstanie z kanapy”. -) Przy okazji, mówiłem już o tym ile kilkanaście minut dziennie w skali roku potrafi zdziałać. Jeśli wiec dopiero planujesz pójść na urlop macierzyński, być może warto troszkę zaplanować sobie ten czas. Wybranie sobie jedno zagadnienia w którym będziesz się doskonalić (na więcej możesz nie mieć czasu) może być naprawdę realne. Dodatkowa wiedza zawsze się przyda, a kto wie – może kiedyś z tego wykluje się coś wielkiego-). Najlepsze pomysły wpadają do głowy zupełnie przypadkowo.  
Read More

Hejt, dezaprobata, popychanie, przezywanie – krótko o nas

Styczeń 11, 2019
Tags: View: 275
Hejt, popychanie, przezywanie – krótko o nas Hejt, dezaprobata, popychanie, przezywanie i niechęć do innych wśród rówieśników  szkolnych nie jest niczym nowym. Jednak co zrobić jeśli dotkną one nasze dzieci? Załóżmy, ze dziecko stało się obiektem drwin z powodu koloru swetra, wzrostu, napisu na plecaku czy okularów. Dla nas – dorosłych te rzeczy wydają się błahe, jednak często dla dzieci to cały świat, bowiem każdego dnia walczą o coś cenniejszego: pozycję i szacunek wśród rówieśników. Idąc innym torem możemy na chwile przyjąć założenie, że jakaś dziewczyna wyjątkowo nie spodobała się nauczycielowi od wychowania fizycznego i ten bardzo się stara aby na oczach kolegów i koleżanek uprzykrzyć jej życie. Znacie to? Jak to było ze mną… Gdy ja chodziłem do szkoły, nikt wtedy nie mówił o pewności siebie u dziecka, walce z agresją słowną czy konfrontacji emocjonalnej. Być może dlatego, że pochodzę z malej wioski. Toteż sam będąc nieraz obiektem takich drwin uznawałem, że to naturalne bo w każdej grupie społecznej znajdą się jednostki, które będą próbowały wszystko zepsuć. Stąd właśnie ten artykuł. Potraktujcie go proszę jako opowieść o świecie moimi oczami spoglądając wiele lat wstecz raz jeszcze zza szkolnej ławki. No to lecimy… Często słyszy się głosy, że gdy nasze dziecko doświadcza takiej dezaprobaty w sposób ciągły, należy pójść z tym … do nauczyciela, do dyrektora lub odwołać się do wyższej jednostki a nawet przenieść dziecko do innej szkoły w razie ostateczności. Faktycznie, tylko kurczę, to nie rozwiązuje problemu. W innej szkole może stać się to samo, a nawet gdyby nauczyciel lub dyrektor zareagowali (co też nie jest takie częste), to problem zostaje przeniesiony na teren pozaszkolny. Dlatego warto zastanowić się czy nie przyjąć strategii długoterminowej i zawczasu ostrzec oraz nauczyć nasze dzieci skutecznie działać w takich właśnie bojowych warunkach. Ciężkie zadanie, wiem, jednak wierzę że jest ono możliwe do zrobienia przez każdego rodzica. Jeśli jednak przyjmiemy strategię, że zadziałamy dopiero gdy coś zacznie się dziać, to napotkamy się na pewien problem: często dziecko nie powie o tym co spotkało go w szkole…z różnych powodów. Ja pamiętam wstyd i te ogromna bezsilność. Dlatego warto przygotować je i nas zawczasu na takie sytuacje. Kto bez winy, łapka w górę… Czy nam zdarza się hejtować? Być może większość odpowie że nie. Jednak przyjrzyjmy się takiej oto sytuacji: jedziemy samochodem (a właściwie przemieszczamy się) w korku, w dużym mieście w godzinach szczytu. Jest gorąco i spieszy nam się a nie ma znikąd nadziei, że cokolwiek ruszy się szybciej. Nagle ktoś specjalnie zajeżdża nam drogę aby wbić się przed nas na trzeciego. Ja gdybym tylko mógł, wykrzyczałbym na cały świat ‘ty baranie, kto ci dal prawo jazdy”. Z chęcią zrobiłbym to tak, aby wszyscy inni wokół usłyszeli. Ma to sens? Jednak nie wziąłem pod uwagę tego, że może ten człowiek spieszy się do chorego dziecka, na samolot do rodziny, której nie widział od dawna lub przed chwilą otrzymał wiadomość że u niego w domu był pożar … czysto teoretycznie. Reasumując moje zachowanie, być może nie do końca było ono typowym hejtem, jednak miało pewne jego znamiona. Po pierwsze: ‘ja poczuje się lepiej, gdy ty poczujesz się gorzej’-to jest punkt wyjścia. W szkole jest to samo. Niektórym dzieciom sprawia przyjemność znęcanie się nad innymi i zupełnie nie obchodzi ich to co ich ofiary czują-im bardziej zaboli tym lepiej. Po drugie, wyrażając swoją dezaprobatę liczę na to, że usłyszy mnie jak największa liczba osób i przyłączą się one do mnie. Pospolite ruszenie w … tramwaju Pamiętam pewne zdarzenie z tramwaju, gdy byłem jeszcze studentem. Wsiadła pewna kobieta z obcym akcentem, mówiąca jednak po polsku. Kupiła bilet u motorniczego, jednak gdy zobaczyła cenę zaczęła go wyzywać, że jak on może-takie zdzierstwo za 2 przystanki. Wiecie co się stało? Z tramwaju odezwały się głosy: „(…)skoro pani nie pasuje zawsze można pójść piechotą(…), „niech Pani wysiądzie jeśli tak Pani lepiej”. Kobieta natychmiast zamilkła. Tłum zawsze pomaga – pytanie tylko czyją stronę wybierze. Dlatego gdy się bronimy, atakowanie tłumu jest bez sensu. Jednak być może warto z tej grupy wybrać jedną osobę i patrząc jej w oczy spytać „czy ty naprawdę tak uważasz?”. Ludzie bowiem z natury są dobrzy a jedynie czasem przejawiają oznaki głupoty. Dwie strzały-dwa typy Przemoc możemy podzielić na fizyczna i psychiczną. Co do tej pierwszej, tylko dwa słowa: polecam gorąco jakikolwiek klub sztuk walki. Warto zapisać się na zajęcia razem z dzieckiem i wspólnie trenować. Nie tylko będziemy w stanie pomoc mu w pierwszych miesiącach (gdy japońskie, chińskie lub koreańskie nazwy nie sprzyjają ich zapamiętywaniu) ale też złapiemy mocniejszą więź, a w to zawsze warto inwestować. Jako ich wielki miłośnik gorąco polecam sztuki walki ale nie po to, aby je stosować tylko na wypadek gdyby trzeba było-a to znaczna różnica. Poza tym, ci którzy je trenują raczej unikają otwartej konfrontacji szukając innych sposobów. Wiedzą bowiem, ze swoimi umiejętnościami mogą zrobić komuś krzywdę, no i przy okazji uczestniczenia w treningach ich poczucie wartości znacznie wzrasta. Właśnie takiej postawy uczy się w dobrych klubach. Co jednak w przypadku przemocy psychicznej? Tu mamy kilaka aspektów, z czego chyba najważniejszy: zacznij pracować nad poczuciem własnej wartości swoich dzieci. Punkt pierwszy: warto dbać o wysokie poczucie własnej wartości, bowiem sprzyja ona  również osiąganiu sukcesów. Gdy jej nie mamy, jesteśmy trochę jak w błędnym kole: nic nie potrafię-wiec mniej się staram-wiec mi nie wychodzi-wiec nic nie potrafię….. Jeśli nie potrafimy pokochać/polubić siebie, nie polubimy tez innych. Zdanie wydaje się trywialne, jednak ja sam jako nastolatek miałem naprawdę duże problemy z akceptacją oraz komunikacją z innymi…do czasu, gdy w pewnej książce o związkach znalazłem to właśnie zdanie. Jeśli się nigdy nad tym nie zastanawialiście warto na chwile odejść od artykułu, usiąść i je przemyśleć. Warto uświadomić sobie, że to może być też powodem ataku przez inną osobę. Znów mi się nie udało – czyli jak to jest z porażkami Czy kiedykolwiek zdarzyło wam się w wyniku chwilowego braku kontroli nad emocjami powiedzieć swojemu dziecku „jesteś do niczego”, ‘nic nie potrafisz dobrze zrobić’ ‘ty nigdy nic nie pamiętasz’ itp.? To właśnie takie słowa potrafią zrujnować całą budowlę poczucia własnej wartości. Jest pewien błąd logiczny (notabene ważny też z punktu widzenia kreatywności oraz nieśmiałości), który utrwalił się na szkolnym podwórku. Gdy otrzymujemy szóstkę, to jest nasz sukces. A gdy otrzymujemy jedynkę to niepowodzenie. Jednak błędem jest stwierdzenie ze niepowodzenie jest przeciwieństwem sukcesu. Aby bowiem cokolwiek dobrze zrobić, często trzeba się wiele razy pomylić i każdą takie niepowodzenie przybliża nas do osiągnięcia naszego celu. Dlatego nawet gdy dziecku coś nie wyjdzie, uczmy go, że to nie koniec świata i czasami to nawet dobrze, bo takie niepowodzenie potrafi wskazać konkretna przyczynę oraz kierunek w jakim należy pójść, aby następnym razem się udało. Ćwiczenie na start Każde dziecko ma jakieś swoje zainteresowania. Jedno świetnie rysuje z pamięci, inne potrafi stworzyć fantastyczne budowle z klocków jeszcze inne dobrze śpiewa lub tańczy. Usiądźcie razem i wypiszcie zalety i mocne strony dziecka oraz wszystko to w czym jest ono dobre i pewnie się czuje. Pomalujcie i powieście to na ścianie w widocznym miejscu. I teraz: po co nam to wszystko? Malo które dziecko zdaje sobie sprawę, ze piękne miedzy nami-ludźmi jest to, ze każdy z nas jest inny a tym samym jest lepszy lub gorszy w czymś innym. Warto o tym mówić, gdyż rozmowy miedzy szkolnymi rówieśnikami sprowadzają się często do jednego tematu. Weźmy choćby piłkę nożną, w której ja nigdy dobry nie byłem i czułem całą podstawówkę, że koledzy mnie z tego powodu ignorują lub wyśmiewają. Jednak do głowy mi nie przyszło, żeby skontrować te myśli z tym, ze byłem w czołówce jeśli chodzi o siatkówkę oraz najlepiej z całej szkoły rzępoliłem na klawiszach obstawiając wszystkie akademie szkolne. Rzeczy na powyższej liście będą stanowić naszą tarczę obronną. Gdy ktoś nam powie ze jesteśmy do niczego z tego czy tamtego odpowiedzmy mu ‘ale za to świetnie tańczę/rysuje/buduję/konstruuje/koduje…’cokolwiek co będzie podporą aby nasza pewność siebie nie upadla. Ważna jednak rzecz: musimy od czas udo czasu, a najlepiej codziennie wracać do listy abyśmy zawsze byli gotowi na atak. Uczmy dzieci dostrzegać plusy w każdej sytuacji Nigdy nie jest tak ze coś jest zawsze negatywne. Weźmy niski wzrost. Spotykamy się tu z przezwiskami typu krasnal, liliput itp. Jednak jak wskazuje literatura angielska, niski wzrost sprzyja szybszej i większej rotacji ciała. Niscy mają tez większą wytrzymałość. Jak się też okazuje, wzrost nie jest bez znaczenia dla zdrowia. Niscy mają mniejsze problemy z chorobą wieńcową serca i zawałami. Niscy z racji mniejszej powierzchni ciała często potrzebują mniej pożywienia aby przeżyć. Inny przykład: Mój syn ma alergie pokarmowa. Od jedzenia rzeczy nafaszerowanych chemią pojawia się u niego wysypka. Był czas ze bardzo się martwił tym, ze nie może jeść wszystkiego tak jak inne dzieci. Przedstawiłem mu wiec korzyści zdrowotne wynikające z tego ze jego organizm w naturalny sposób broni się przez szkodliwymi składnikami i nie pozwoli mu źle się odżywiać. Dzięki temu będzie zdrowszy silniejszy i sprawniejszy niż inne dzieci. Zauważyłem wyraźny uśmiech na twarzy syna i lekkie zdziwienie-cel osiągnięty. Polska przypadłość – ty też ją masz? Polacy są jednym z niewielu znanych mi narodów którzy uwielbiają narzekać. Jeśli przeglądniemy się rozmowie dwojga osób, często sprowadza się ona do prześcigania się w porażkach i negatywnych myślach „fatalna dziś pogoda’, ‘mój samochód to złom”, ‘jestem bez przerwy zarobiony”. Jakoś tak mamy, ze takimi stwierdzeniami ‘podnosimy się na duchu’. Jednak raczej nie pomagają one w budowaniu własnej wartości. Dlatego polecam codziennie rano znajdować 3 powody dlaczego ten dzień będzie super. Potraktujcie to z waszymi dziećmi jako grę. Hejtera też można wkurzyć Co jednak zrobić gdy spotkamy się z hejtem? Nie wchodźmy  w merytoryczna dyskusję. Osobę, która hejtuje, nie interesuje merytoryka. Jej celem jest poczucie się lepiej wynikające z tego, że ty poczujesz się gorzej. Jest to trochę jak z darem, który chce ci ona ofiarować. Co jednak się stanie gdy daru nie przyjmiemy? Pozostanie on w rękach właściciela i to jest naszym celem oraz jedną z form obrony. Zawsze podziwiałem pewnego chłopaka w szkole. Miał nieco dłuższe włosy i z tego powodu był obiektem drwin, bo wyglądał ‘jak dziewczyna’. On jednak umiał spojrzeć na to z dystansem i obrócić komentarze w żart. Tu mamy kolejną formę obrony czyli żartowanie. W tym przypadku można dać ripostę ‘wiem, podobam się dziewczynom’. Hejterzy często bowiem poddają się gdy nie widzą rezultatów swoich działań. Pamiętam jak w podstawówce wybraliśmy się z wycieczką szkolną na wycieczkę i mieszkaliśmy dosłownie na statku w kajutach-co za przygoda. Ja jednak nauczony wieczorem wkładać piżamę, tak też wtedy uczyniłem. Fatalnie się złożyło, gdy koledzy to wyłapali i zaczęli rozpowiadać wszystkim na prawo i lewo. Przebrałem się więc w normalne ubranie i więcej jej nie włożyłem. A przecież nie o to chodziło, bo tę piżamę akurat bardzo lubiłem. Dziś pewnie obróciłbym to w żart i próbował przeciągnąć szalę na swoją korzyść.   Ani ogniem ani mieczem Jeśli wdamy się w dyskusje i podsycimy ogień, będzie coraz gorzej. A gdyby tak w zamian powiedzieć coś miłego lub spróbować w czymś pomóc? Na komentarz: „Masz sweterek od mamusi” możemy powiedzieć „A twój jest fajny. Podoba mi się. Skąd go masz?”. Takie działanie ma moi zdaniem dwa cele: odwrócenie uwagi (kierujemy rozmowę na inne tory), oraz sprawienie, że dzięki nam ktoś poczuje się lepiej. Znana jest też historia pewnego złego chłopca, który był postrachem w szkole. Nikt go go nie lubił wiec nie miał przyjaciół. Nie przykładał się do nauki wiec często otrzymywał złe stopnie i groziło mu pozostanie w klasie…po raz kolejny. Wtedy pewien dobry chłopiec ze strachem w oczach zaproponował mu czy nie zrobiliby razem zadania. Tamten coś odwarknął ale dal się namówić. Tego dnia po raz pierwszy miał samodzielnie zrobione zadanie. Więź miedzy chłopcami się zacieśniała. Po kilku latach gdy ten ‘dobry chłopak’ dorósł, szukał pracy. Znalazł ja w pewnej dużej firmie i otrzymał stanowisko zastępcy dyrektora. Tak tak, dyrektorem był ten zły chłopiec-). Nie wiem ile prawdy jest w tej historii, ale jedno jest pewne: pozytywne relacje nakręcają kolejne pozytywne relacje. A więc, podsumowując… Celem tego typu ataków i zaczepek jest poczucie się lepiej sprawiając że ktoś inny poczuje się gorzej. Ważne jest też, aby wieść rozeszła się jak najszerzej w nadziei, że inni tez się przyłącza. Rozmawiaj z dzieckiem o tego typu zaczepkach. Musi być świadome że świat nie jest idealny i są tacy, którzy wiele zrobią aby zepsuć zabawę Riposty i argumentacja nie mają sensu. Zamiast niej warto próbować obrócić to w żart, nie robić nic lub zaatakować zło dobrem. Nie bójmy się porażek i niepowodzeń, bowiem z każdą z nich jesteśmy krok bliżej do sukcesu. Jeśli nie lubimy siebie, nie możemy polubić innych – to też jest jednym z elementów hejtu. „Skoro ja nie lubię siebie, to zepsuje ci dzień” Zbuduj swoją listę umiejętności i/lub tego co w sobie lubisz. W razie potrzeby podpieraj się tym by twoja wiara w siebie nie upadla. W każdej sytuacji próbuj dostrzec tę jaśniejszą stronę. Stwórzmy coś razem Sporo tego i można się pogubić w tym jak to wszystko usystematyzować. Dlatego wpadłem na pomysł, ze może spróbować spotkać się  kilkoma dobrymi specjalistami i ułożyć plan działań krok po kroku jak walczyć z tego typu zaczepkami i jak uodpornić na nie nasze dzieci. Zadanie trudne, le wierzę że można to zrobić. Pytanie tylko czy jest to coś, co może nam się przydać. Dlatego przygotowałem krótką ankietę. Jeśli temat cię w jakiś sposób zainteresował, poświęć proszę 2 minuty na jej anonimowe wypełnienie. Pozwoli mi to dopasować treść do potrzeb. Kliknij aby zobaczyć ankietę Bardzo dziękuje-) Mariusz
Read More

Jak pokonać nieśmiałość – magiczny poradnik praktyczny

Październik 29, 2018
Tags: View: 253
Jak pokonać nieśmiałość – poradnik krok po kroku Czy z nieśmiałością można żyć? Oczywiście, jednak jest to trochę uciążliwe. Kto wśród dzieci w szkole jest kierownikiem grupy? Oczywiście ten co ma największą śmiałość. Wśród nastolatków najmniej problemu ze znalezieniem sobie chłopaka czy dziewczyny ma osoba, która nie boi się podejść i zagadać (czyli nie jest nieśmiała). Działa to trochę jak sukces Lewandowskiego. W sezonie zostaje królem strzelców mimo, że ilościowo jest też królem bramek nietrafionych. Jak pokonać nieśmiałość skutecznie i szybko? Dlaczego temat nieśmiałości jest tak ważny? To czy jesteśmy nieśmiali lub nie, wpłynie na nasze sukcesy w przyszłości począwszy od przedszkola. Jeśli wiec odczuwasz duży dyskomfort podczas przemawiania na forum grupy, lub zainicjowania czegoś, wiedz że wiem doskonale co czujesz. Długo szukałem odpowiedzi na pytanie jak pokonać nieśmiałość i …. nie znalazłem. Kto dał mi legitymację do mówienia o nieśmiałości? Kiedy chodziłem do podstawówki, byłem bardzo nieśmiały. Wstydziłem się nawet rozmawiać z kolegami, balem się podejść i zapytać czy mogę pograć z kimś w piłkę w obawie przed wyśmianiem, na dyskotekach szkolnych ciągle podpierałem ściany. Nieśmiałość mnie paraliżowała a ja nie potrafiłem jej pokonać.  Bywało, że inni koledzy mną poniewierali na przerwach.  Jednak nieśmiałość to nie etykietka na całe życie i można się jej pozbyć. Można też pomóc to zrobić naszym dzieciom. Punkt pierwszy: Zdefiniowanie problemu Aby dowiedzieć się jak pokonać nieśmiałość trzeba najpierw odpowiedzieć sobie dlaczego czujemy dyskomfort. Nie pokonamy wroga nie znając go. Najczęściej jest to lęk przed odrzuceniem, wyśmianiem, poczuciem winy lub wstydu. Skąd się to bierze? Powodów zapewne jest bardzo wiele, jednak z obserwacji wspartej wiedzą z literatury mogę wymienić 3 moim zdaniem najpopularniejsze: fakt, że dziecko było jedynakiem i nie miało rówieśników z którymi mogłoby dorastać. Z tym właśnie problemem musiałem zmierzyć się ja sam jako rodzic. Mieszkam w małej miejscowości. Gdy urodził się mój syn, nie mięliśmy w okolicy nikogo z jego rocznika, z kim mógłby się bawić i dorastać. W efekcie wyrastał wśród dorosłych i …zaczął bać się innych dzieci. Prawdziwy problem pojawił się gdy przyszła pora na przedszkole. Aby pokonać nieśmiałość, przeszliśmy długą drogę Pierwsze co zrobiłem, to spróbowałem sobie wyobrazić co on myśli i czuje. Dopiero potem mogliśmy coś zadziałać aby poprawić ten stan. Zaczęliśmy chodzić więc na place zabaw lub w te miejsca gdzie było dużo dzieci. Gdy szliśmy razem do przedszkola, byłem zawsze z nim. Uprosiłem nauczycieli aby pozwalali mi przez miesiąc spędzać tam z nim czas. (Strasznie mi szkoda tych dzieci których mamy zostawiają na siłę w przedszkolu i które godzinami plączą z tęsknoty nie wiedząc co się dzieje). Syn oczywiście zaraz chciał wracać do domu. Ja jednak sam zacząłem się bawić samochodami. Poprosiłem go żeby pomógł mi tylko zaparkować ciężarówki do garażu. Jak już zaparkowaliśmy to może jeszcze zbudujemy razem większy garaż, bo ten arsenał który mamy, już się nie mieści. I tu UWAGA: niektóre dzieci zaczęły nam się przyglądać.  Zachęcałem je aby dołączyły się do nas jednak przez cały czas bacznie obserwowałem syna. Gdy przełamaliśmy obecność innych, przyszedł czas na eliminację lęku przed dotykiem. I tak krok po kroczku zmienialiśmy podejście aż się udało. Dziś nikt by nie pomyślał nawet, że mój syn był nieśmiały. zbyt wiele wymagamy jako rodzice Wspaniałym przykładem jest fragment z książki. „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” Dale’a Carnegie. Jeśli dotrwasz do końca, jesteś ze stali: „Posłuchaj synu, mówię do ciebie kiedy spisz z małą łapką skurczoną pod policzkiem i z tymi lokami przyklejonymi do wilgotnego czoła. Przyszedłem do tego pokoju z własnej woli. Kilka minut temu kiedy czytałem w bibliotece gazetę przetoczyła się przeze mnie dusząca fala wyrzutów sumienia. W poczuciu winy stoję przy twym łóżku.  Oto co myślałem synu. Byłem dla ciebie ciężarem. Zrugałem cię kiedy szykowałeś się do szkoły, ponieważ ledwie przetarłeś twarz ręcznikiem. Kazałem ci prosić o pozwolenie byś nie musiał czyścić butów i krzyknąłem ze złością gdy upuściłeś coś na podłogę. Przy śniadaniu tez wytknąłem ci błąd-rozlałeś coś, pospiesznie przełykałeś jedzenie, zbyt grubo posmarowałeś chleb masłem. A potem, kiedy zacząłeś się bawić, a ja szykowałem się do wyjścia, odwróciłeś się i krzyknąłeś „do widzenia tato”. Spojrzałem na ciebie spod oka i w odpowiedzi powiedziałem jedynie ”nie garb się”. Wszystko zaczęło się od nowa późnym popołudniem. Zobaczyłem cię już na drodze. Na klęczkach grałeś w kulki. Miałeś dziurawe skarpety. Upokorzyłem cię przy twoich kolegach karząc ci maszerować przed sobą do domu. Skarpetki były drogie i gdybyś sam je musiał kupić, bardziej byś o nie dbał-tak pomyślałem.  Czy pamiętasz, jak później kiedy czytałem w bibliotece, wszedłeś nieśmiało z wyrazem bólu w oczach. Kiedy spojrzałem z nad gazety stałeś w drzwiach wąchając się czy wejść. „Czego znów chcesz?”-warknąłem. Nie odpowiedziałeś tylko przebiegłeś przez pokój jak burza i zarzuciłeś mi ręce na szyję. Pocałowałeś mnie a twoje małe raczki zacisnęły się z uczuciem które Bóg zaszczepił w twoim sercu i którego nie zabije nawet moje zaniedbanie. A potem… już cię nie było… Twoje nóżki tupały na schodach. Tak synu-wkrótce potem gazeta wysunęła mi się z rąk i chwycił mnie okropny chorobliwy strach. Cóż za nałóg mną owładnął-nałóg wynajdowania błędów i dawania reprymendy…tak jakbym zapomniał że jesteś tylko chłopcem. Ale nie dlatego, że cię nie kocham, tylko dlatego, że zbyt wiele od ciebie wymagałem. Oceniałem cię na miarę moich własnych lat, a tyle było w twoim zachowaniu prawdy dobra i delikatności (…)” Jeśli chcesz, możesz go posłuchać nawet teraz. Cała książka jest dostępna na YouTube pod linkiem: Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi – Dale Carnegie – audiobook Ten fragment zaczyna się od  31:20 minuty-) Przy okazji, jeśli nie widziałaś/łeś jeszcze ostatniego artykułu Jak być lubianym, zachęcam gorąco. środowisko w jakim wychowuje się nasze dziecko Nie tak dawno czytałem historię pewnego chłopca. Jego mama mówiła, ze syn nie sprawia żadnych problemów. Wie, że gdy dorośli rozmawiają, on nie ma prawa zabierać głosu. Większość czasu spędza w swoim pokoju bawiąc się swoimi zabawkami. Opuścić go może za pozwoleniem dorosłych. Czy tylko ja uważam że coś tu jest nie tak? No dobra, zaczynamy! Punkt pierwszy-przeprogramowanie Nasz umysł działa tak, aby bronić nas abyśmy sobie sami krzywdy nie zrobili. Dlatego tworzy nam w głowach czarne scenariusze. Gdy chcemy podejść i zaprosić kogoś do kina, pojawia się lęk przed wyśmianiem. Jednak w 95% przypadków są to scenariusze, które nigdy się nie zrealizują. Dlatego tutaj nie proszę cię abyś coś zrobił(a) tylko aby przestać coś robić. Jeśli pojawia się dyskomfort, zacznij myśleć nie o czarnym scenariuszu tylko o sukcesie jaki możesz osiągnąć dzięki temu, że podejmiesz akcję. Pozytywne myśli trzeba wzmacniać. Ja się nimi karmię każdego dnia. To pierwszy krok ku temu jak pokonać nieśmiałość. Jeśli nasze dziecko jest nieśmiałe, przede wszystkim pokażmy mu, że w nie wierzymy. Często podstawą nieśmiałości jest stwierdzenie ‘nie potrafię’ co nie zawsze jest prawdą. Dlatego tak ważne jest kształtowanie już od małego wiary we własne siły. Później będzie to po stokroć procentować. Punkt drugi: bądź pozytywny na swój temat Ważne jest, aby o sobie samym myśleć pozytywnie. Jeśli ciągle sobie potarzamy „Nie dam rady’, ‘Jestem do niczego’ ‘ Beznadzieja’ Nasz umysł przyjmuje, że faktycznie tak jest i…uwaga…przystępuje do realizacji tych stwierdzeń. Dlatego myśląc tak sami kopiemy sobie dołek. Jeśli chcemy pokonać nieśmiałość, koniecznie musimy to zmienić. Dlatego już dziś zacznij robić dwie rzeczy: -codziennie rano ładuj się pozytywnymi treściami mówiąc sobie za co siebie lubisz. Powtarzaj to swoim dzieciom zapewniając je o swojej miłości do nich. -załóż swój dziennik sukcesów i wpisuj do niego codziennie przynajmniej 3 z nich. Nie muszą to być wielkie sukcesy. Jeśli ciężko ci było wstać rano ale się przemogłaś niewątpliwie taka notatka powinna się na koniec dnia w twoim dzienniku znaleźć. Chodzi o to, aby pokazać samemu sobie że jednak wiele rzeczy nam się udaje-). Razem z dzieckiem możesz tez pogratulować mu pewnych sukcesów które spotkały go w ciągu dnia. Są to drobiazgi ale dzięki temu sprawisz że zacznie je zauważać. To właśnie nasze małe sukcesy odpowiedzą nam jak pokonać nieśmiałość. Osiągaj wiele małymi kroczkami i krocz wytrwale! Być może nie wiesz, że kocham muzykę. Lubię posłuchać dobrego bluesa, nieobce mi są przeboje disco polo, a nawet melodyjny jazz znajdzie u mnie swoje  minut. W swoim życiu miałem przyjemność również grać na różnych instrumentach w 3 zespołach muzycznych. Dlaczego ci to mówię? Ponieważ gdy pojawiły się pierwsze programy typu IDOL, wielu zawodowych muzyków zaczęło narzekać, że oni musieli budować swoją renomę i widownię przez lata a dzięki takiemu IDOLOWI można to zrobić w ciągu paru miesięcy a nawet tygodni. Zgadza się. Tyle, że tak szybko jak można osiągnąć dzięki telewizji sukces, tak szybko można również stracić wszystko. Dlatego zachęcam bardzo gorąco do budowania sukcesów małymi kroczkami ale codziennie…dzień po dniu…. Nasza nieśmiałość był budowana przez wiele lat i aby ją pokonać nie wystarczy dzień lub dwa. To musi być proces. Znajdź coś w czym jesteś naprawdę dobry Świadomość takiej umiejętności daje potężną broń  walce przed porównywaniem się do innych. Kiedy czyjeś osiągnięcia zaczynają cię dołować, wracaj do myśli o tym w czym ty jesteś lepszy. Dzięki temu przestaniesz zaniżać swoją samoocenę a twoje sukcesy staną się siłą napędową by pokonać nieśmiałość. Przestań się przejmować opinią innych „Mariusz, łatwiej powiedzieć niż zrobić” Wiem wiem, jednak właśnie myśl o tym co inni o nas pomyślą jest często blokadą przed zrobieniem czegoś. Dlatego warto wytworzyć sobie ‘grubą skórę’ która ochroni nas przez nadmiernym przejmowaniem się. Pamiętam jak raz na pewnym spotkaniu miałem pecha i rozlała mi się cała szklanka soku pomarańczowego na stół. Nawet nie wiesz jak bardzo chciałem zapaść się wtedy pod ziemię. Jednak jak myślisz co się stało? Nic. Reszta grupy pomogła mi pościerać i wróciliśmy do dalszej rozmowy o niczym-). Ludzie nie pamiętają naszych wpadek. Dlatego zrozumiałem, że cokolwiek mi się przydarza niezbyt przyjemnego, powinienem obrócić to w żart. Jest to dla mnie najlepsza metoda radzenia sobie z nieprzyjemnymi sytuacjami. W końcu wszyscy jesteśmy ludźmi i każdy z nas od czasu do czasu ma takie wpadki. Dlatego wiedz, że nie jesteś sam/sama. Mnie przez długi czas przeszkadzało to, że nieco seplenię. Możesz to nawet sprawdzić słuchając jednego z moich nagrań na YouTube-choćby nawet tego na stronie głównej. Jednak z czasem zauważyłem, że kompletnie nikomu to nie przeszkadza. Mało tego, większość nawet nie zwraca na to uwagi i wszelkie moje wyobrażenia żyją tylko w mojej głowie. Nieśmiałość sprawia, że wydaje nam się, iż to co ją powoduje mamy tylko my. A przecież jest masa ludzi, którzy też mają swoje przywary, niedoskonałości i kompleksy. Dlatego uświadommy sobie że nie jesteśmy sami a wtedy szybciej uporamy się z tym by pokonać nasza nieśmiałość. Nie porównuj się do innych W świecie wyścigu szczurów ten problem staje się choroba cywilizacyjną. Coraz częściej zapominamy że jedni są lepsi w jednych rzeczach a gorsi w drugich. Porównując się do kogoś w jakiejś konkretnej dziedzinie, zapominamy, że na pewno jest coś w czym jesteśmy lepsi od tej osoby. Nawet miss świata nie może czuć się bezpiecznie bowiem z pewnością znajdzie się na świecie dziewczyna ładniejsza, inteligentniejsza itd. Jest jednak jeden wyjątek od tej zasady. Możemy się porównywać tylko do samych siebie. Podam przykład ze sztuk walki. Jeśli mamy osobę która trenuje już jakiś czas i robi 100 pompek, nie ma co się z nią porównywać jeśli my robimy 10. Dlaczego? Ponieważ po upływie roku ona najprawdopodobniej będzie robić ich 110  a my 50. Różnica jest taka, że ona poprawiła się o 10 % a my o 500%. Jest to jednak coś czego często nie dostrzegamy. Ta ‘porównywarka’ jest chyba jedna z najważniejszych odpowiedzi jak pokonać nieśmiałość. To ona sprawia, że innych wywyższamy , a siebie pomniejszamy. Czy jednak nie powinno być czasem odwrotnie?-) A ty jaki sport uprawiasz? Sport jest czymś co wzmacnia nasze ego. Uprawiając cokolwiek (poza grą w szachy) dotleniamy nasz organizm i utrzymujemy jego stan w  nienagannej formie. To bardzo mocno przekłada się na wzrost naszego optymizmu co z kolei automatycznie prostuje naszą postawę ciała a ona wzmacnia naszą pewność siebie. Jak widzisz, czasem wprowadzając jedną zmianę wpływamy na szereg innych. Zaczynamy te nierówną walkę! Nieśmiałość vs my Zanim zaczniemy jednak walczyć z nieśmiałością, musimy zrozumieć jedną kwestie. Początek nie będzie ani przyjemny ani łatwy. Wynika to z faktu ze musimy zrzucić skórę w której byliśmy do tej pory i przybrać nową – taką, która pozwoli nam wyjść poza naszą strefę komfortu i zacząć czuć się troszkę niekomfortowo. I o to właśnie chodzi. Czy będąc nieśmiałym można być dobrym rozmówcą? Coś ci opowiem. Do wielu rozmów można się przygotować. Mam koleżankę która kocha Peru (Ameryka Południowa) i lata tam prawie co roku. Spotkaliśmy się ponownie w zasadzie po latach i na pierwszym spotkaniu przegadaliśmy coś ze 2 godziny z czego ja…zadawałem wyłącznie same pytania za każdym razem ciągnąc temat dalej i okazując swoje zainteresowanie. Od kiedy odkryłem te metodę, bardzo komfortowo się z nią czuje-) Za drugim razem już się nieco przygotowałem. Obejrzałem kilka filmików o Peru, przeczytałem parę artykułów i byłem w stanie dotrzymać koleżance kroku w rozmowie. Jeśli więc ktoś zacznie rozmowę opowiadając o czymś czego ostatnio dokonał lub czym się pasjonuje, możesz się uśmiechnąć bo jesteś na wygranej pozycji. Oczywiście sztuka zadawania pytań tez musi być nieco wyćwiczona, ale wierz mi-nie jest ona taka trudna. A czy ty tańczysz? Wiele nieśmiałych osób w ogóle nie tańczy (patrz mój przykład z dzieciństwa) a tymczasem parkiet jest świetną okazją do nawiązania kontaktów. Gorzej jeśli nie umiesz lub uważasz że nie umiesz tańczyć .W dzisiejszych czasach jednak szkół tańca jest od groma. Ja sam chodziłem do kilku przez 3 lata. Jest jeszcze jeden plus: taniec wymaga wysiłku. Z powodzeniem więc możemy podciągnąć go pod grupę ‘sport’ o której była mowa wcześniej-). Aaa, i jeśli boisz się że źle wypadasz na parkiecie, przeglądnij się przez chwile parom. Niektórzy kompletnie nie potrafią tańczyć. Nie mają poczucia rytmu a mimo to nie przeszkadza im to świetnie się bawić. Mało tego, nie przeszkadza to tez drugiej stronie skoro wciąż chce z nim/nią tańczyć-). W ramach newslettera rozsyłam inne historie które dla mnie stały się iskrą zapalną do zmian. Jeśli masz ochotę o nich poczytać, zapraszam serdecznie-) Będzie super jeśli skrobniesz jakiś drobny komentarz pod tym postem. Dzięki temu będę wiedział że warto pisać bo ktoś to czyta-)
Read More

Jak być lubianym – 9 punktów na liście

Październik 23, 2018
Tags: View: 664
Jak być lubianym – krótki poradnik praktyczny Są tacy, którzy intuicyjnie wiedzą jak być lubianym. Ma to wiele korzyści. W szkole nam nie dokuczają, w pracy znacznie łatwiej jest coś załatwić a w rodzinie jest po prostu szczęśliwie. Jeśli urodziłaś/łeś się z tym naturalnym darem, masz szczęście. Jeśli jednak go nie posiadasz lub widzisz że Twoje dziecko bez względu na wiek ma z tym problem, nic straconego. Razem znajdziemy odpowiedź na to jak być fajnym w szkole, jak być lubianym w pracy lub przez dziewczyny kub chłopaków (czyli płeć przeciwną). Można to bowiem wyćwiczyć stosując kilka prostych zasad. Nadstaw uszy… ..i słuchaj… Szokiem, jakiego doznałem po przeczytaniu pewnej książki był fakt, że wcale nie trzeba być ‘duszą towarzystwa’ aby stać się świetnym rozmówcą. Rzecz w tym, że każdy lubi opowiadać o sobie. Nie wierzysz? Przyglądnij się kilku spotkaniom miedzy dwojga ludźmi. Ci, którzy są postrzegani jako fajni i lubiani, potrafią naprawdę dobrze słuchać. Przyglądnijmy się jednak klasycznej rozmowie między dwojga ludźmi. Zazwyczaj rozmowa schodzi na „co JA takiego ostatnio zrobiłem lub gdzie JA ostatnio byłem” a ta droga rzadko prowadzi do odpowiedzi jak być lubianym Jest jednak jeden prosty element który możesz dodać, aby urosnąć w oczach swojego rozmówcy. Wystarczy, że zaczniesz zadawać pytania: „ Naprawdę? I co wtedy zrobiłeś? Albo „Jak ci się podobało? Opowiedz mi o tym” albo „Świetnie. Jak do tego doszedłeś/Jak na to wpadłeś?” Pytania mają wielką moc również dlatego, że pozwalają ci dyskretnie przejąć inicjatywę. To dzięki nim masz kontrolę nad rozmową i szybko staniesz się lubianą lub lubianym w szkole, w pracy czy na imprezie. Mam pewną koleżankę która kocha Peru (Ameryka Południowa). Lata tam średnio co 2 lata. Ponieważ nie widzieliśmy się dłuższy czas, wybraliśmy się razem na obiad. Przegadaliśmy o samym Peru jakieś 2 godziny, a musisz wiedzieć że ja wtedy nie miałem kompletnie zielonego pojęcia o tym kraju. Jak mi się to udało-dowiesz się z następnego artykułu-) Wnoś radość swoim uśmiechem Uśmiech to czysta magia. Kiedy przebywamy wśród ludzi uśmiechniętych, mimowolnie sami zaczynamy się uśmiechać. Stań się tą osobą która wręcz nim zaraża. Wielu o tym zapomina a potem się dziwią że w towarzystwie nie są lubiani. W Polsce jest problem, ponieważ znakomita większość ludzi na ulicach ma ponure miny. My tego być może nie widzimy, natomiast miałem przyjemność poruszyć ten temat z Omarem-moim nauczycielem hiszpańskiego który pochodzi z Argentyny. On przez cały czas się uśmiecha, dzięki czemu jest chyba najbardziej lubianą osobą w szkole językowej, w której pracuje. Omar jednak przez długi czas nie mógł się przyzwyczaić do tego, że tu w Polsce niemal nikt się nie uśmiecha. To jest też szansa dla nas. Uśmiech jest dziś towarem deficytowym dlatego obdarowuj nim wszystkich i każdego z osobna w obfitości. Zobaczysz jak wiele się zmieni-) Spraw by twój rozmówca poczuł się ważny To kolejny punkt na drodze jak stać się lubianym. Zapytaj rozmówcę jak poszedł mu ostatni projekt; czy naprawił już samochód. Jeśli tak, doceń jego pracę. Osoba lubiana to ta, która sprawia że ktoś inny czuje się ważny i doceniony. Proste zdanie typu “Jestem pod wrażeniem tego co zrobiłeś” da ci kilka cennych punktów u rozmówcy. Świetnym ćwiczeniem jest na początku rozmowy znalezienie jednego lub 2 dobrych stron/pozytywów w rozmówcy. Dzięki temu przestaniemy skupiać się na tym co złe. Może trudno w to uwierzyć ale dzięki temu sami polubimy siebie a to jest wyczuwalne przez innych. To ważna sprawa bo aby zacząć myśleć pozytywnie czasami wystarczy po prostu przestać myśleć negatywnie-). Niby nic błyskotliwego a jednak wiele zmienia. Szukaj tego co was łączy Uważam, że absolutnym mistrzem w tej sztuce był Papież Jan Paweł II. Nie wnikając w szczegóły, niemal każda jego mowa skupiała się na tym co łączy różne wyznania a nie dzieli – znakomita lekcja dla nas wszystkich. Dzięki tylko tej zasadzie nasza dyplomacja potrafi nabrać naprawdę wysokich lotów. „Pijasz herbatę miętową? Też ją bardzo lubię. Lubisz mocną czy raczej słabą?” Ta technika pozwala ci również znajdować nowe tematy podczas rozmowy. Wiedząc o niej poczujesz też pewien spokój i przestaniesz się martwić o to, co zrobić gdy nagle nastąpi niezręczna cisza. Nie wytykaj błędów Czy też zauważyłaś/łeś że gdy coś nam się udaje, wszyscy klepią nas po ramieniu mówiąc „zuch człowiek’. Jednak gdy cokolwiek pójdzie chwilowo nie tak, większość zaczyna się odwracać do nas plecami i pouczać. Ty rób odwrotnie-). To wiąże się też z zasadą ‘Nie udzielaj konsultacji bez zezwolenia’-). Przez sam fakt, że przestaniesz wytykać błędy staniesz się fajniejszy w oczach innych i bardziej lubiany. Kontakt wzrokowy Jest to punkt z którym ja sam kiedyś miałem spore problemy. Kontakt wzrokowy mówi o nas bardzo wiele. Pokazuje nasze zainteresowanie (lub jego brak) oraz określa poziom naszej pewności siebie lub szacunek okazywany drugiej osobie. Kontakt wzrokowy bardzo pomaga stać się lubianym. W zasadzie bez niego komunikacja jest bardzo uboga. Jakie to smutne, gdy dwoje młodych ludzi idzie chodnikiem i niby rozmawiają ale każde z nich skupia wzrok na komórce… Nie wchodź w słowo. Daj skończyć rozmówcy. -„I wtedy poszliśmy tam gdzie…” -„wszystko się zaczęło?”-dodaję w pospiechu.. No właśnie… chyba nikt nie lubi gdy przerywa mu się w pół słowa. Sprawdź koniecznie, czy ty nie masz tej przypadłości. Nigdy nie zapomnę czlowieka który kiedyś tłumaczył mi zasadę funkcjonowania funduszy inwestycyjnych. W pewnym momencie zacząłem mu coś opowiadać i zauważyłem na jego twarzy zadumę. Gdy skończyłem, trwał tak jeszcze przez 2-3 sekundy, po czym odpowiedział mi ustosunkowując się do wszystkiego tego o czym ja wcześniej wspomniałem. Do tej pory pamiętam tę twarz. Nikt nigdy mnie tak uważnie nie wysłuchał do końca.  Nie-przerywaniem możemy nie tylko dowiedzieć się wielu nowych rzeczy, ale też okazać drugiej stronie szacunek, a to może zaprocentować w najmniej oczekiwanym momencie. Jeśli więc masz tę jakże popularną przywarę, zobacz na końcu artykułu co z tym można zrobić-). Przyzwyczaj się do ciszy Podczas rozmowy wielu boi się co będzie gdy chwilowo tematy się wyczerpią. Sam strach przed ciszą często powoduje, że czujemy dyskomfort. Tymczasem nie ma niczego złego w ciszy.  Ba, jest ona bardzo potrzebna aby zebrać myśli lub nawet upewnić się że nasz rozmówca skończył zdanie. Dlatego nie ma co się jej bać. W pewnej książce jej autor zwrócił uwagę na fakt, którego wcześniej nie zauważałem. Jeśli podczas konwersacji następuje chwilowa cisza, to znaczy że nie ty  a WY nie macie chwilowo nic do powiedzenia. Cisza jest zawsze wynikiem działania obu stron. Nie narzekaj Gdy budzisz się rano, co sobie mówisz lub myślisz?: „To będzie wspaniały dzień. Pora działać z pełną mocą!” czy może “Nie no, znów trzeba wstać. A za oknem, jak na złość, pada…”. Gdy byłem na studiach, podkochiwałem się w pewnej bardzo ładnej dziewczynie, która studiowała leśnictwo. W pewien bardzo deszczowy dzień powiedziała mi: „Wiesz Mariusz, dla leśnika pogoda jest albo bardzo dobra albo dobra. Dzisiaj pogoda jest dobra”. To ona nauczyła mnie cieszyć się najdrobniejszymi rzeczami w ciągu dnia. Ciepłym wiatrem, odgłosem deszczu, pierwszymi promieniami słońca… A czy ty potrafisz cieszyć się drobiazgami? Jeśli nie, mam dla ciebie wyzwanie. Codziennie rano po przebudzeniu uśmiechnij się szeroko (nawet na siłę) i znajdź min 3 powody dla których ten dzień będzie wspaniały. Wiem że czasem jest trudno ale…spróbuj-) Optymizm jest szczególnie cenionym rozwiązaniem na pytanie jak stać się lubianym przez dziewczyny. Nikt bowiem nie lubi gburów. A Ty co od dzisiaj u siebie wdrożysz? Długo wyszło, przepraszam-) Na koniec, wybierz sobie jeden z punktów który najbardziej ci się spodobał lub z którym masz największy problem. Weźmiemy go teraz na celownik. Po pierwsze, przez kilka dni spróbuj wyłapać z otoczenia wszystkie sytuacje, które odnoszą się do wybranego przez Ciebie punktu. Ma to na celu wyćwiczenie sobie postrzegania tego problemu, jednak pamiętaj aby nie dawać innym informacji zwrotnej-) Krok drugi: Zacznij obserwować siebie i skarć się ilekroć popełnisz gafę. Najczęściej działa to wkurzająco i przyczynia się do tego, że zaczynamy się pilnować Następnie, i ćwicz go przez tydzień. Po tygodniu wróć do tego posta i napisz czy udało się wytrwać-). Jeśli dziś lub jutro dopiszesz się do mojej listy, otrzymasz po tygodniu e-mail z gratulacjami-). Trzymam mocno kciuki aby szukanie odpowiedzi na to jak być lubianym przestało być Twoim problemem. PS. Jeśli jeszcze nie czytałeś mojego artykułu o negocjacjach rodzinnych, możesz go zobaczyć TUTAJ
Read More

Jak rozmawiać bez krzyku z dzieckiem – 5 strategii

Październik 21, 2018
Tags: View: 2691
Jak rozmawiać bez krzyku z dzieckiem? Każdy z nas chciałby wiedzieć jak rozmawiać bez krzyku i złości. Szukamy złotego sposobu na to co zrobić gdy dziecko nie słucha rodziców i czy są sposoby na niegrzeczne dziecko.  Pierwsza część tego artykułu mówi o negocjacjach w rodzinie. Zachęcam więc najpierw do przeczytania tego krótkiego poradnika dla rodziców dotyczącego negocjacji miedzy dziećmi a rodzicami. Znajdziesz go  TUTAJ. W tej części nieco bardziej praktyczny poradnik. Gdy dzieci nie słuchają rodziców, warto zastanowić się nad powodami. Spróbujmy na moment odwrócić sytuację: czy my bylibyśmy skłonni np. wyrzucić śmieci, gdy akurat robimy coś dla nas bardzo interesującego? Raczej zrobimy to niechętnie. Często 5 latek nie słucha, ponieważ aktualnie ma po prostu coś ciekawszego dla niego do zrobienia-) Dlatego specjaliści w mądrych książkach podają, że na początku warto uczyć dziecko argumentacji. Jak to zrobić? Jeśli więc chce nas ono do czegoś przekonać (pójścia na plac zabaw, kupna soczku czy jeszcze chwili zabawy), poprośmy go od czasu od czasu o 3 powody dla których moglibyśmy spełnić jego prośbę. Wyrabiamy w ten sposób pewien tok myślenia u naszych pociech. Jest to ważne ćwiczenie, bowiem bez właściwych argumentów dalsze próby przejścia na wyższy poziom zakończą się fiaskiem. Gdy dziecko podaje mądre argumenty, zawsze pochwalmy go za to. Dzięki temu będzie miało poczucie, ze liczymy się z jego zdaniem i je szanujemy, co zachęci go do dalszych działań. „Mariusz, ale co mam zrobić gdy nie mogę się doprosić syna o coś?” Wszyscy znamy tę sytuację. Czas iść spać, a tu słyszymy: ” Jeszcze 5 minut’, lub moje ulubione: „zaraz”-). Moja córeczka jest prze kochana, jednak w życiu wie zawsze czego chce. (W sumie to nawet nie wiem po kim to ma). Jeśli więc sama nie podjęła decyzji, to bywało czasem ciężko. (Znowu kłania się argumentacja) Sporo się jednak zmieniło, gdy zacząłem ją pytać:  „ Jak myślisz, ile czasu jeszcze potrzebujesz aby skończyć zabawę i iść spać?”. albo “Co musi się stać abyś posprzątała zabawki?”. Działa naprawdę magicznie. Gdy zastanawiamy się co zrobić gdy dziecko jest niegrzeczne lub nie słucha, warto zadać mu podobne pytanie. „A co powiedzieć aby nie musieć rozkazywać?” Zamiast stawiać się w pozycji dyktatora i powiedzieć „Posprzątaj zabawki’, użyjmy prośby pokazując, że jest ono partnerem: „Czy mógłbyś mi proszę pomóc i posprzątać zabawki?” Jeszcze lepszy skutek osiągniemy jeśli dodamy argumentację. Czasem możemy się zdziwić jak mądrze dziecko potrafi argumentować swoje racje. Ba, są nawet tacy, którzy uważają że dziecko jest świetnym negocjatorem. (Fakt, nikt nie jest tak wytrwały w walce o loda w letni dzień, jak ono) Zatraca jednak te umiejętność i musi się jej uczyć w przyszłości od nowa. Ty tez uważasz że coś w tym jest? Dlatego dajmy czasami dziecku wygrać chwaląc go za argumentację i pokazując mu cel jaki przyświecał rozmowie od samego początku. W końcu jest to również nasze zwycięstwo jako rodziców. „A jeśli dziecko zachowa się niewłaściwie?” Czasami chcemy pokazać dziecku, że zachowało się niewłaściwie. Warto na końcu postawić pytanie otwarte w stylu „ A ty co o tym myślisz”/”Co o tym sądzisz?”. Zostawiasz tym samym otwarte pole do dyskusji. „Ale moja córka jest naprawdę bardzo uparta” Bywają dzieci naprawdę uparte i proste argumenty rzadko działają. Wtedy czasami warto poprosić o coś niebotycznie dużego „Czy mógłbyś mi pomóc i odkurzyć wszystkie pokoje?”. (To jest mój mizerny przykład na którym chcę jedynie pokazać te technikę). Gdy otrzymasz kategoryczny sprzeciw bo za długo, za ciężko, wtedy opuśćmy wymagania: „Więc może mógłbyś chociaż posprzątać teraz zabawki?”. Często działa znakomicie. Gdy wiec nie wiemy jak rozmawiać z dzieckiem aby nas słuchało, spróbujmy użyć tego triku. „A jeśli nie ma porozumienia?” Bywa też tak, że rozmowa trwa już dobrą chwilę i zaczynają do głosu dochodzić złe emocje bo nie potrafimy dojść do porozumienia. Wówczas dobrze jest “odejść od stołu” czyli powiedzieć „Ok., wrócimy do tej rozmowy jutro rano, dobrze?”. To da czas obu stronom na ochłoniecie, przemyślenia i świeże podejście. Pora kończyć… Negocjacje z dziećmi nie zawsze są łatwe. Wiem doskonale jak to jest gdy trójka dzieci coś chce a my jesteśmy tak zmęczeni dniem, że nie wyrabiamy-). Wtedy chcielibyśmy aby nasze dziecko nas po prostu słuchało. To jednak tak nie działa. Dzieci mają rożne charaktery. W Internecie jest wiele poradników mówiących o tym co zrobić gdy dziecko jest niegrzeczne lub gdy nie słucha poleceń. Niestety często one nie działają, gdyż są zbyt ogólne. Aby cokolwiek osiągnąć musimy spróbować popatrzeć na świat oczami dziecka i próbować je zrozumieć. Czasem zapominamy jak to było gdy to my byliśmy dziećmi. Dlatego ja traktuje rozmowy z dziećmi jak takie małe negocjacje. Są one na początku bardzo trudne (jak wszystko co nowe). Jednak wraz z treningiem z czasem staną się one naszym podstawowym narzędziem i przestaniemy nawet myśleć o tym że stosujemy jakiekolwiek techniki. One po prostu z nami będą.   Ostatnio uświadomiłem sobie że hejt tak popularny w Internecie ma wiele wspólnego z brakiem umiejętności argumentowania. Ale o tym w jednym z następnych artykułów. Jeśli nie chcesz przegapić, zapraszam cię do subskrypcji. Przy okazji otrzymasz ciekawego e-booka który co jakiś czas będzie rozszerzany a aktualizacja trafi prosto na twoją skrzynkę. Najbliższy update już na początku przyszłego miesiąca. PS. Ostatnio pewna osoba bardzo mądrze zaznaczyła, że każde dziecko jest inne i nie da się ustalić stałych strategii które zawsze zadziałają. Zgadza się, jednak komunikacja wymaga praktyki. Nie da się jej nauczyć z książek. Aby wiec móc ćwiczyć, trzeba od czegoś zacząć … na przykład od opisanych wyżej standardów.
Read More
Home
Cart (0)
Wishlist (0)
Login
Back to Top
Shopping Cart
Close

Brak produktów w koszyku.