Rozwój emocjonalny dziecka

Poznajcie Maćka. Maciek ma synka – Marcina w wieku nieco ponad 2,5 roku i nie wie już, co robić. Jego dziecko nie potrafi w niczym ustąpić. Co chwile pojawia się spór i ostra wymiana zdań (a właściwie monolog maćka próbującego słowami przekonać swojego syna do tego, aby poczekał na niego 2 minuty aż np. włoży buty).

Tuż za płotem mieszka Kasia. Kasia ma nieco młodszego Szymka, który skończył 2 lata i nie może się nim nacieszyć. Szymek jest kochanym dzieckiem, lubiącym się przytulać i wykonującym wszystko to, o co prosi go mama.

Czy ty też pomyślałeś, że Kasia ma ogromne szczęście, mając tak grzeczne dziecko?

Zdradzę ci więc pewną tajemnicę: za niecałe 6 miesięcy wszystko się zmieni… i u Maćka i u Kasi-)

Rozwój to proces … nie punkt

Każdy jest pewien na 100%, że ciało naszych dzieci podlega rozwojowi i przemianom.

Ani się nie obejrzymy jak ich małe stopki zaczynają nie mieścić się w buty taty.

Jednak nie tylko ciało się rozwija. Wraz z nim rozwija się również ich psychika i emocje. Dzisiaj dwa słowa właśnie o tym.

Często zdarza się, że nie jesteśmy świadomi, iż na zachowanie i rozwój emocjonalny duży wpływ ma wiek dziecka.

Trzeba wiedzieć, że zachowania ludzkie (w tym dziecięce), jako takie rozwijają się według pewnych wzorców i są mocno przewidywalne.

Mając odrobinę wiedzy potrafimy z dużą dozą pewności przewidzieć zachowanie naszego dziecka za rok dwa lub 5 lat.

Istnieją dwa stany, miedzy którymi dorastający człowiek przeskakuje.

Pierwszym z nich jest stan równowagi. Jest to etap, w którym dziecko dobrze się czuje samo ze sobą oraz otaczającym je środowiskiem.

Umiejętności, które chwilę wcześniej nabył, wystarczają mu do szczęścia. Jest ogólnie pogodne, zgodne i zadowolone.

Drugim stanem jest stan nierównowagi. W młodszym wieku (do 18 miesiąca życia) przejawia się głównie tym, że dzieci uczą się nowych umiejętności, jednak nie są jeszcze na tyle sprawne, aby w pełni się nimi cieszyć.

Aby to pokazać, wróćmy na chwilę do pieluch i wieku 16 tygodni. Najczęściej na twarzy dziecka w tym okresie maluje się uśmiech, maluch względnie łatwo zasypia i nawet potrafi przespać cała noc.

Dziecko zaczyna być komunikatywne objawiając to gaworzeniem i głośnym śmiechem, a jego oczy śledzą poruszające się obiekty. W początkowych miesiącach a nawet tygodniach rozwój emocjonalny jest szczególnie widoczny.

Jednak za 4 tygodnie sporo się zmieni, bowiem 20 tydzień to okres nierównowagi. W tym czasie dziecko próbuje np. wciągnąć kolanka pod siebie w pozycji leżenia na brzuchu, ale mu to nie wychodzi.

Chciałoby chwycić rączką jakieś przedmioty, jednak mimo licznych prób celu nie udaje się dosięgnąć. W tym wieku dziecko zaczyna odróżniać domowników od ludzi obcych, co powoduje płacz, gdy np. mama wyjdzie na moment z pokoju.

Gdybyśmy chcieli przedstawić to w formie graficznej, wykres wyglądałby mniej więcej tak:

A jak to wygląda w przypadku starszaków?

Dokładnie tak samo. Weźmy przykład dziecka w wieku 2-2,5 roku. W tym wieku relacja rodzic-dziecko przezywa szczególnie trudną sytuację.

Często rodzice mówią, że nie potrafią sobie dać rady. W tym wieku dzieci są okropnie uparte, i mało elastyczne.

Wszystko musi być zrobione tak jak ono chce, w sposób właściwy, czyli tak, jak ono to rozumie.

Dlatego w tym wieku niezwykle ważna jest rutyna i powtarzalność czynności. Warto unikać jakichkolwiek wyborów, gdyż na tym etapie dziecko nie potrafi sobie z nimi poradzić.

Na dokonywanie wyborów przyjdzie czas – teraz prezentujemy dzieciom gotowe rozwiązania-).

Chwilę później następuje znaczna poprawa. Dziecko w wieku ok. 3 lat nie jest już nastawione wyłącznie na branie, ale tez na dawanie. Również rozwój emocjonalny przeszedł na nieco wyższy poziom.

Rytuały nie są już tak potrzebne i dziecko zgadza się, aby czasami cos było zrobione tak jak chce mama lub tata (co za ulga).

W tym wieku dziecko jest znacznie bardziej otwarte na współpracę.

Ale po to co?

Trzeba uświadomić sobie, że dzieci potrzebują obu stanów, aby móc się rozwijać.

W okresach nierównowagi często uczą się one nowych rzeczy lub poznają coś nowego i na początku bardzo trudno jest im sobie z tym poradzić.

Po drugie, mimo, że część dzieci nie zawsze wpasowują się w sztywne ramy modelu, to jednak te okresy się przeplatają. Wiedząc, co nas czeka jesteśmy w stanie się na to przygotować i złagodzić nieco trudności, z jakimi będzie walczyć nasze dziecko.

Chciałbyś wiedzieć więcej? Wpadnij koniecznie na newsletter-).

Trzeba też powiedzieć jedną bardzo ważną rzecz.

Wszystkie wykresy graficzne sprawiają wrażenie, że na linii czasu istnieje jakiś punkt, po przekroczeniu którego ‘niedobry’ 2,5 latek staje się ‘wspaniałym’ 3 latkiem.

W rzeczywistości jednak w miarę upływu czasu cechy 2,5 latka zanikają a pojawiają się cechy 3 latka. Jest to wiec proces. Jednak wiedza plus obserwacja potrafią zdziałać naprawdę wiele i mogą pomóc każdemu ojcu nie tylko dobrać odpowiednie metody komunikacji, ale też wesprzeć mamę. Często kluczem jest kreatywność, którą każdy ma w sobie.

Okazuje się również, że wiele już na starcie może powiedzieć o dziecku i jego predyspozycjach np. budowa ciała, ale o tym w następnych odcinkach. Tymczasem zobacz, co dla Ciebie przygotowałem